Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
старэ́нькі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1.Ласк. За стары (у 1, 3 знач.); вельмі стары. Старэнькія бабкі гаротна ківалі галовамі і цяжка ўздыхалі.Колас.На шэрую прамёрзлую зямлю бязгучна і густа сыплецца першы снег. Гэта відаць праз нашы малыя, старэнькія вокны.Брыль.
2.узнач.наз.старэ́нькі, ‑ага, м.; старэ́нькая, ‑ай, ж.Стары чалавек. Забыўся старэнькі, як некалі ён Трымаўся за шнур свой упарта.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Knábe
m -n, -n уст. хло́пчык; падле́так
ein álter ~ — стары́ халасця́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Knáster
m -s, - разм. махо́рка; самаро́бны тыту́нь
álter ~ — разм.стары́ бурку́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
odyniec
м.стары дзік або зубр, які ходзіць адзін; адзінец
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
саржаве́лы, ‑ая, ‑ае.
Пераедзены ржою. Дах на [хаце] быў стары, саржавелы і сям-там працякаў.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
old[əʊld]adj.
1. (пра ўзрост) a six-year old girl шасцігадо́вая дзяўчы́нка;
How old are you? Колькі табе гадоў?;
She is old enough to know better. У яе ўзросце трэба ўжо добра разумець, што да чаго.
2.стары́;
an old man/womanстары́/стара́я;
old age ста́расць;
get/grow old ста́рыцца, старэ́ць
3.стары́, пано́шаны;
old rags рыззё, стары́зна;
the same old excuses адны́я і ты́я ж апраўда́нні
4. былы́; ране́йшы; міну́лы;
Old English стараанглі́йская мо́ва;
Things were different in the old days. Даўней усё было па-іншаму.
♦
an old wives’ tale ба́біны/бабу́ліны ка́зкі, ба́бскія плёткі;
as old as the hillsстары́ як свет;
for old time’s sake па старо́й па́мяці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ По́стары ’пажылы чалавек, стараваты’ (Сл. Брэс.; ТС), н.-луж.póstary ’стараваты’, серб.постар ’даволі стары’, параўн. балг.ηό‑стар ’старэйшы’, макед.постар ’тс’. Прыстаўка па‑ (< *po‑, гл.) нясе семантыку меншай ступені праяўлення якасці, абазначанай утваральным словам (Сцяцко, Афікс. наз., 241), параўн. по‑высокі ’высакаваты’ (Нас.). Да стары (гл.).