ту́мба

(ням. Tumbe, ад лац. tumba = магіла)

1) невысокі слупок каля дарогі або тратуара;

2) ніжняя частка пісьмовага стала ў выглядзе невялікай шафкі з шуфлядамі;

3) круглае збудаванне для наклейвання аб’яў, афіш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

хрысція́нства

(гр. christianos, ад Christos = літар. памазанік)

адна з трох (побач з будызмам і ісламам) сусветных рэлігій, якая ўзнікла ў пачатку I ст. і стала адной з найбольш пашыраных рэлігій на Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

zrobić się

zrobi|ć się

зак. зрабіцца; стаць;

~ł się czerwony — ён пачырванеў;

~ło się ciemno — стала цёмна; пацямнела;

~ło mu się głupio — яму стала няёмка;

zrobić się ! разм. будзе зроблена!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

squeamish

[ˈskwi:mɪʃ]

adj.

1) празьме́рна ўра́жлівы

2) зана́дта перабо́рлівы; скрупулёзны

3) яко́му мо́ташна, мло́сна

He turned squeamish at the sight of blood — Яму́ ста́ла мло́сна, калі́ паба́чыў кроў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

здзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дзьмухаючы, скінуць што‑н., ачысціць ад чаго‑н. Здзьмухаць пыл са стала.

здзьмуха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да здзьмухаць, здзьмухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бледнатва́ры, ‑ая, ‑ае.

1. З бледным тварам. Высокі і тонкі, як жэрдка, бледнатвары юнак нясмела падышоў да стала. Хведаровіч.

2. Назва чалавека белай расы (у індзейцаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́скнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да вішчаць. [Конь] злосна махнуў галавой, выскаліў зубы, тонка віскнуў. Васілевіч. Машына прабегла яшчэ метраў сто, віскнула тармазамі і стала. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́каўзнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Выслізнуцца. Спалоханая Палагея ўсплёснула рукамі і пачала хутка, прыбіраць са стала. Але міска з баршчом выкаўзнулася з яе рук. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імбры́чак, ‑чка, м.

Уст. Чайнік для заваркі чаю. Гаспадар прынёс з кухні і паставіў пасярод стала бліскучы медны самавар з размаляваным у кветкі імбрычкам наверсе. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўпэ́ўненасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан няўпэўненага; адсутнасць упэўненасці. Няўпэўненасць у сваіх сілах. □ Усё неяк адразу стала на сваё месца. Знікла адчуванне адзіноты, няўпэўненасці, смутку. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)