◎ На́стаўка ’рыбалоўная прылада, якой ловяць рыбу з лодкі’ (ТС). Ад настаўляць ’накрываць зверху’, да стиўляць; стивіць ’ставіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мэ́та ж. цель;

ста́віць сабе́ за мэ́ту — задава́ться це́лью;

◊ мець на мэ́це — име́ть в виду́;

з мэ́тай — с це́лью; в це́лях

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zensíeren

vt

1) ацэ́ньваць; ста́віць адзна́кі

2) цэнзурава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dóhne

f -, -n сіло́, па́стка

~ légen — ста́віць сіло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

überfórdern

vt ста́віць завы́шаныя патрабава́нні (да каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

postíeren

vt вайск. ста́віць на пост, расстаўля́ць пасты́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kreskować

незак.

1. ставіць рыску (над літарай);

2. штрыхаваць, заштрыхоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абмежава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абмежаваць, абмежавацца.

2. Тое, што стрымлівае, ставіць каго‑, што‑н. у пэўныя рамкі. Яшчэ было многа усялякіх абмежаванняў, правіл, якія нельга было парушаць. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stalemate

[ˈsteɪlmeɪt]

1.

n.

1) мат -у m. (у ша́хматах)

2) безвыхо́днае стано́вішча, тупі́к -а́ m.

2.

v.t.

1) ста́віць у безвыхо́днае стано́вішча

2) ста́віць ма́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

diagnose

[,daɪəgˈnoʊs]

1.

v.t.

вызнача́ць хваро́бу, дыягназава́ць

2.

v.i.

ста́віць дыя́гназ

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)