Пружнава́ць ’быць без ужытку’, ’гультаяваць, быць без справы’ (Нас.). З польск. próżnować ’тс’ (Цвяткоў, Запіскі, 1, 56).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піхе́нь ’чалавек, якога трэба падштурхоўваць да справы, працы’ (Нас.). Да піхаць ’штурхаць’ (гл.). Параўн. таксама пех (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абаро́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Той, хто ўмела вядзе справы; вынаходлівы, энергічны. Чыкілевіч — абаротлівы, кемлівы чалавек, спрытны гаспадар, жыве наводшыбе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяля́га, ‑і, м.

Разм. неадабр. Той, хто ў сваёй працы кіруецца вузка практычнымі меркаваннямі, забываючыся на прынцыповы бок справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ча, ‑а, н.

Гіст. Сход, на якім вырашаліся грамадскія і дзяржаўныя справы ў некаторых гарадах Старажытнай Русі. Полацкае веча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coroner [ˈkɒrənə] n. сле́дчы, які́ вядзе спра́вы аб гвалто́ўнай або́ рапто́ўнай сме́рці; сле́дчы па асо́ба ва́жных спра́вах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

crooked [ˈkrʊkɪd] adj.

1. крывы́, вы́гнуты, сагну́ты

2. скры́ўлены, зго́рблены

3. несумле́нны, гане́бны;

crooked dealings гане́бныя спра́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

overdrive [ˈəʊvədraɪv] n. : go into overdrive рэ́зка актывізава́цца, пачына́ць напру́жана працава́ць; ху́тка ісці́ ўгару́ (пра справы, кар’еру)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

маста́цтва, -а, н.

1. Творчая перадача рэчаіснасці ў мастацкіх вобразах.

Творы мастацтва.

2. Галіна творчай мастацкай дзейнасці.

Выяўленчае м.

Сцэнічнае м.

3. Уменне, майстэрства, тонкае веданне справы.

Пеўчае м.

Ваеннае м.

◊

Па ўсіх правілах мастацтва — вельмі ўмела, памайстэрску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міравы́¹, -а́я, -о́е.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі.

М. суд (дарэвалюцыйны суд, дзе разбіралі дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы).

2. у знач. наз. мірава́я, -о́й, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі без суда.

Пайсці на міравую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)