фотасфе́ра

(ад фота- + сфера)

ніжні слой сонечнай атмасферы, які ўтварае бачную паверхню Сонца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эланга́цыя

(лац. elongatio, ад longus = далёкі)

астр. бачная вуглавая адлегласць планеты ад Сонца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЛЬЦЫЁНА, η Цяльца,

зорка 3-й зорнай велічыні (2,9 візуальнай зорнай велічыні). Найб. яркая ў зорным скопішчы Плеяд. Адлегласць ад Сонца 59 пс.

т. 1, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

надвячэ́рні, ‑яя, ‑яе.

Які бывае перад заходам сонца, перад вечарам. Надвячэрні час. Надвячэрняя цішыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замгле́лы і заімгле́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты імглой; затуманены. У небе плыло заімглелае сонца. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліяско́п, ‑а, м.

Спецыяльны акуляр, які выкарыстоўваецца пры разгляданні паверхні Сонца ў астранамічную трубу.

[Ад грэч. hēlios — сонца і scopéō — наглядаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліяфі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Раздзел астрафізікі, звязаны з вывучэннем праблем фізікі Сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скараба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; зак., што.

Зрабіць карабатым, скрыўленым. — Скарабаціць.. [рукавічкі] сонца, дачушка мая! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотасфе́ра, ‑ы, ж.

У астраноміі — ніжні слой сонечнай атмасферы, які ўтварае бачную паверхню Сонца.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і sphaira — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́смаліць​II, высма́льваць (выпаліць) verbrénnen* vt, áusbrennen* vt;

со́нца вы́смаліла пасе́вы die Sónne hat die Sáaten verbránnt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)