прымо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. прымеш, ‑ла; зак.

Трохі, злёгку намокнуць; падмокнуць. Сена прымокла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́трасціся, ‑трасецца; пр. вытрасся, ‑траслася; зак.

Выпасці, высыпацца ад трасення. Сена вытраслася з воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенаразбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы, ж.

Разбіванне, пераварочванне скошанай травы, сена ў час сушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенасушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Сельскагаспадарчая машына для сушкі сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́ўпіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Разм. Змясціць, памясціць. Як утоўпіць столькі сена ў пуню!

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давазі́ць сов. довози́ть;

усё се́на не паспе́лі д. — всё се́но не успе́ли довози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́льша ж., разг.

1. бедро́ ср.;

2. (у воза сена, соломы) у́гол м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лаку́шы ’прыстасаванне для сушкі сена’ (смарг., Сл. паўн.-зах.). Відавочна, з’яўляецца скарочаным варыянтам рус. волокуша, пск. ’невялікі воз сена’, вяц. ’капа сена’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пярэ́бірак, ‑рка, м.

Абл. Ахапак, пласт сена, саломы і пад., набраны граблямі. Міхась перабраўся на гару, на хату, дзе была яго пасцель на пярэбірку свежага сена. Дамашэвіч. У адным стозе Іван Касніцкі ўбачыў, што пярэбірак саломы навісае ўніз. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настра́мак, ‑мка, м.

Абл.

1. Пярэбірак сена, саломы і пад. Памацаў [Васіль Кузьміч], як падсохла трава, узяў.. граблі, напластаваў і палажыў пару настрамкаў у капу. Пальчэўскі.

2. Невялікі воз сена, саломы і пад. Прышлося па тры настрамкі сырой травы на кожнага касца. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)