давазі́ць сов. довози́ть;

усё се́на не паспе́лі д. — всё се́но не успе́ли довози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́льша ж., разг.

1. бедро́ ср.;

2. (у воза сена, соломы) у́гол м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лаку́шы ’прыстасаванне для сушкі сена’ (смарг., Сл. паўн.-зах.). Відавочна, з’яўляецца скарочаным варыянтам рус. волокуша, пск. ’невялікі воз сена’, вяц. ’капа сена’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пярэ́бірак, ‑рка, м.

Абл. Ахапак, пласт сена, саломы і пад., набраны граблямі. Міхась перабраўся на гару, на хату, дзе была яго пасцель на пярэбірку свежага сена. Дамашэвіч. У адным стозе Іван Касніцкі ўбачыў, што пярэбірак саломы навісае ўніз. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настра́мак, ‑мка, м.

Абл.

1. Пярэбірак сена, саломы і пад. Памацаў [Васіль Кузьміч], як падсохла трава, узяў.. граблі, напластаваў і палажыў пару настрамкаў у капу. Пальчэўскі.

2. Невялікі воз сена, саломы і пад. Прышлося па тры настрамкі сырой травы на кожнага касца. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зляжа́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зляжаўся, стаў больш шчыльным, меншым у аб’ёме. Зляжалы снег. Зляжалае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наразбура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разбурыць вялікую колькасць чаго‑н. Віхор наразбураў стагоў сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэс-падбо́ршчык, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая машына, якая адначасова падбірае і прасуе сена, салому і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гні́сці і гніць, гнію́, гніе́ш, гніе́; гніём, гніяце́, гнію́ць; гніў, гніла́, -ло́; незак.

1. Станавіцца гнілым пад уздзеяннем мікраарганізмаў.

Сена гніе.

2. перан. Цяжка жыць, гібець.

Г. у акопах.

|| зак. згні́сці і згніць, -гнію́, -гніе́ш, -гніе́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Паўсяно́ўваць ’назапашваць сена’ (навагр., Сл. ПЗБ). Да па‑ і + усенаваць < сена (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)