Áufgabenstellung

f -, -en пастано́ўка зада́чы, план рабо́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гра́фік I м. гра́фик;

г. ро́сту прамысло́вай праду́кцыі — гра́фик ро́ста промы́шленной проду́кции;

г. рабо́ты — гра́фик рабо́ты;

○ вы́біцца з ~ка — вы́биться из гра́фика

гра́фік II м. (художник) гра́фик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пакаёўка ’служанка, якая прыбірала пакоі і выконвала некаторыя іншыя работы’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ). З польск. pokojówka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

задавальне́нне, -я, н.

1. гл. задаволіць.

2. Прыемнае пачуццё ад паспяховага ажыццяўлення, завяршэння чаго-н.

Атрымаць поўнае з. ад работы.

Пачуццё задавальнення.

Прыняць просьбу з задавальненнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гідраву́зел, -зла́, мн. -злы́, -зло́ў, м.

Комплекс гідратэхнічных збудаванняў, размешчаных паблізу адзін аднаго і аб’яднаных агульнай мэтай і ўмовамі работы.

Энергетычны г.

|| прым. гідравузлавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агітпу́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Агітацыйны пункт, мясцовая ўстанова для масава-палітычнай работы сярод насельніцтва.

А. пры выбарчым участку.

|| прым. агітпу́нктаўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабо́чы², -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да рабочага¹, рабочых, уласцівы ім.

Р. клас.

Р. рух.

Па-рабочаму (прысл.).

2. Які непасрэдна выконвае работу, пэўнае дзеянне.

Рабочыя часткі машыны.

Рабочыя пчолы.

3. Які жыве са сваёй працы; працоўны.

Р. чалавек.

4. Які служыць, прызначаны для работы, выкарыстоўваецца ў рабоце.

Р. інструмент.

Рабочае адзенне.

Р. стол.

5. Устаноўлены для работы, заняты работай (пра час).

Р. дзень.

Р. сезон.

○

Рабочая сіла — сукупнасць фізічных і духоўных магчымасцей чалавека, якія выкарыстоўваюцца ім у працэсе вытворчасці.

Рабочыя рукі — рабочыя, рабочая сіла.

Не хапае рабочых рук.

◊

У рабочым парадку (зрабіць, вырашыць што-н.) — у працэсе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бесперапы́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бесперапыннага. Бесперапыннасць работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надо́мніцтва, ‑а, н.

Выкананне даручанай работы дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прага́ра ’пражора’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з літ. pragaras ’тс’. Сюды ж прага́рпы ’працавіты’ (тамсама), відаць, ’прагны да работы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)