ігнарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Знарок не заўважыць (не заўважаць); пагардліва паставіцца (ставіцца) да каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ігнарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Знарок не заўважыць (не заўважаць); пагардліва паставіцца (ставіцца) да каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакало́цца 1, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца;
пакало́цца 2, ‑колецца;
Патрэскацца, пашчапацца ў многіх месцах або ў вялікай колькасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е;
1. што. Прыняць, узяць з рук у рукі, у сваё распараджэнне ўсё ці частку таго, што здаюць, перадаюць, уручаюць.
2. каго (што). Залічыць у склад чаго
3. каго (што). Дапусціць да сябе для агляду, для размовы па якіх
4. што. Зняць, забраць адкуль
5. што і без
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
разлі́к, -у,
1.
2. Плата за работу, паслугі
3. Намер, меркаванне.
4. Карыслівыя намеры, меркаванні.
5. Расплата, пакаранне.
6. Беражлівасць у расходаванні сродкаў.
7. Група байцоў, якая абслугоўвае гармату, мінамёт, кулямёт
Брацца (прымацца) у разлік — улічвацца, брацца пад увагу.
Браць (узяць) у разлік — улічваць (улічыць),
Звесці разлікі з кім —
1) узаемна разлічыцца грашамі;
2) адпомсціць каму
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
empfángen
1.
1) атры́мліваць,
2) сустрака́ць (гасцей)
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kassíeren
1)
2)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
timid
♦
as timid as a rabbit палахлі́вы як за́яц
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дзе́йны
1. wírksam, tätig, tátkräftig, aktiv [-´ti:f], enérgisch; rége (ажыўлены);
дзе́йная падрыхто́ўка rége Vórbereitungen;
2.
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
adopt
1) усынаўля́ць; удачара́ць
2)
3) запазыча́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
камуфля́ж
(
1) спосаб маскіроўкі, пры якім прадметы, будынкі, ваенная тэхніка фарбуюцца ў плямы рознага колеру;
2)
3)
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)