ро́зум, ‑у,
1. Вышэйшая ступень пазнавальнай дзейнасці чалавека, здольнасць лагічна мысліць, асэнсоўваць навакольную рэчаіснасць.
2. Здольнасць мысліць, разумець; разумовыя здольнасці чалавека.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утрыма́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Трымаючы або падтрымліваючы, не даць упасці каму‑, чаму‑н.
2. Спыніць, прыпыніць рух каго‑н.; стрымаць.
3. Прымусіць застацца дзе‑н.; не адпусціць, затрымаць.
4. Стрымаць
5. Захаваць за сабой, не ўступіць каму‑н. іншаму.
6. Вылічыць, не выплаціць (якой‑н. сумы).
•••
утрыма́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Забяспечыць сродкамі для існавання, пракарміць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смех, ‑у,
1. Характэрныя перарывістыя гукі, што ствараюцца кароткімі выдыхальнымі рухамі, як
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хо́лад, ‑у,
1.
2. Вельмі халоднае надвор’е; мароз.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АНТЫСЕМІТЫ́ЗМ,
На Беларусі, дзе яўрэі пражывалі з 14—16
Літ.:
Бебель А. Социал-демократия и антисемитизм.
Ларин Ю. Евреи и антисемитизм в
Бич М.О. Рабочее движение в Белоруссии в 1861—1904
У.А.Семянюк.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
адбі́цца, адаб’юся, адаб’ешся, адаб’ецца; адаб’ёмся, адаб’яцеся;
1.
2. Даючы адпор, абараніцца ад нападу, ад чыіх‑н. непрыязных, варожых дзеянняў.
3. Адстаць ад тых, з кім быў разам.
4. Аддаліцца, парваць сувязь з кім‑, чым‑н.
5. Сустрэўшы на шляху перашкоду, змяніць свой напрамак на другі, адваротны (пра гукі, прамені і пад.).
6. Адлюстравацца на гладкай, бліскучай паверхні.
7. Выявіцца, атрымаць вонкавае
8. Выклікаць сабой якое‑н. пачуццё, адчуванне; адазвацца.
9. Зрабіць уплыў, уздзеянне на каго‑, што‑н.
10. Астацца пасля каго‑, чаго‑н., пакінуць адбітак.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
страх, ‑у,
1. Пачуццё і стан вельмі моцнага спалоху; боязь.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбі́ць, адаб’ю, адаб’еш, адаб’е; адаб’ём, адаб’яце;
1. Ударамі адкалоць, адшчапіць, адарваць, адкрышыць (частку цэлага або што‑н. прымацаванае).
2. Сустрэчным ударам адкінуць.
3. Сілаю, з боем адабраць каго‑, што‑н., вярнуць захопленае.
4.
5. Прымусіць баяцца што‑н. рабіць, знішчыць, адабраць (ахвоту, жаданне, памяць і пад.).
6. Адкінуць у адваротным кірунку (прамені, гук і пад.).
7. Адлюстраваць што‑н. на сваёй гладкай, бліскучай паверхні.
8. Выявіць, даць вонкавае
9. Выстукаць рытмічнымі ўдарамі.
10. Ударам (ударамі) пашкодзіць што‑н., зрабіць балючым.
11. Завастрыць лязо касы, б’ючы малатком.
12. Аддзяліць, перагарадзіўшы.
13. Правесці лінію ударам вяроўкі або шнура.
14. Пабіць (расліны, пасевы).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збіць, саб’ю, саб’еш, саб’е; саб’ём, саб’яце;
1. Ударам, рэзкім рухам аддзяліць што‑н. ад чаго‑н., прымусіць адваліцца, зваліцца.
2. Ударам, штуршком паваліць, прымусіць упасці.
3. Ударам, рэзкім рухам ссунуць, перамясціць каго‑, што‑н. з належнага месца.
4. Моцна пабіць, знявечыць пабоямі.
5. Ударамі сапсаваць, зрабіць непрыгодным.
6. Прыбіць адно да другога, змацаваць адно з другім цвікамі.
7. Дамагчыся знікнення або рэзкага памяншэння чаго‑н.
8. Зблытаць, прымусіць памыліцца.
9. Зблытаць, змяць (валасы, шэрсць і пад.).
10. Прыгатаваць што‑н., узбіваючы, узбоўтваючы.
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сказа́ць, скажу́, ска́жаш, ска́жа;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)