konferíeren

vi

1) право́дзіць канферэ́нцыю

2) (über A) ра́іцца, право́дзіць нара́ду (па чым-н.)

3) тэатр. ве́сці канфера́нс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

черти́ть несов.

1. чарці́ць, рысава́ць;

2. (по чему) право́дзіць ры́сы, крэ́сліць; (писать) піса́ць; (рукой в воздухе) вадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прыпісны́, ‑ая, ‑ое.

1. Прылічаны, прыпісаны куды‑н. Прыпісное сяло. Прыпісныя лугі.

2. Які праводзіць прыпіску. Прыпісны пункт.

•••

Прыпісныя сяляне гл. селянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) электрыфікацыю. Ехаў.. [старшыня калгаса] ў абласны цэнтр па неадкладнай справе: гаспадарку трэба электрыфікаваць. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрыфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто праводзіць электрыфікацыю. З кватэры санітара вочы пана Тарбецкага зірнулі на вокны другога кватаранта, санітаравага суседа, электрыфікатара. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізалява́ць

(польск. izolować, ад фр. isoler)

1) праводзіць ізаляцыю 1;

2) праводзіць ізаляцыю 2;

3) пакрываць ізаляцыйным матэрыялам (напр. і. электрычны провад).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыспашэ́р

(фр. dispacheur)

афіцыйны эксперт, які праводзіць дыспашу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эксперыментава́ць

(лац. experimentare)

рабіць эксперыменты, праводзіць навуковыя доследы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Левізава́ць ’праводзіць праверку па маёнтку’. Сапсаванае народнае з рэвізаваць. З левізаваць ўтворана левізацыя ’рэвізія’ (Насовіч, 266). Аналагічна ле візорэвізор. Таксама і ўкр. лівізор ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліне́іць ’праводзіць паралельныя лініі на чым-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк.). Разам з рус. наўг., пск., кур. линеить ’тс’ утварае бел.-рус. ізалексу. Да лінія (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)