баксі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Асадачная горная парода, якая складаецца з гідратаў гліназёму і вокіслаў жалеза і з’яўляецца галоўнай мінеральнай сыравінай для здабычы алюмінію.

[Фр. beauxite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crystalline

[ˈkrɪstələn]

adj.

1) крышта́лічны (напр. паро́да)

2) крышта́льны

3) сьве́тлы, чы́сты, празры́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

merino

[məˈri:noʊ]

n., pl. -nos

1) мэрыно́с (паро́да гішпа́нскіх аве́чак)

2) мэрыно́савая во́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

phosphite

[ˈfɑ:sfaɪt]

1.

n.

фасфары́т -у m. (го́рная паро́да)

2.

adj.

фасфары́тавы, фасфары́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кангламера́т, ‑у, М ‑раце, м.

1. Кніжн. Механічнае, выпадковае спалучэнне чаго‑н. разнароднага. Кангламерат народаў.

2. Асадкавая горная парода, якая складаецца з разнародных сцэментаваных часцінак.

[Ад лац. conglomeratus — сабраны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флата́цыя, ‑і, ж.

Спец. Метад абагачэння карысных выкапняў, заснаваны на ўсплыванні здробненых частачак выкапня, у той час калі пустая парода асядае на дне абагачальнага прыстасавання.

[Англ. flotation — усплыванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкаво́з, ‑а, м.

Парода рабочых коней, якія выкарыстоўваюцца для перавозкі вялікіх грузаў; ламавік. Запрэжаныя па чатыры і тры пары цяжкавозы, напнуўшыся, цягнулі рознакаліберныя гарматы. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец.

1. Шклопадобная вулканічная парода, якая выкарыстоўваецца як будаўнічы і ізаляцыйны матэрыял.

2. Адна са структурных частак жалезавугляродзістых сплаваў (сталі, чыгуну).

[Фр. perlite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ménschenschlag

m -(e)s паро́да [тып] людзе́й

verkümmerter ~ — заняпа́лы род

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gebírge

n -s, -

1) го́ры

2) геал. го́рная паро́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)