Laus in ore proprio vilescit
Уласная пахвала нічога не варта/не значыць.
Собственная похвала ничего не стоит/не значит.
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Laus in ore proprio vilescit
Уласная пахвала нічога не варта/не значыць.
Собственная похвала ничего не стоит/не значит.
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
апа́сці, -аду́, -адзе́ш, -адзе́; -адзём, -адзяце́, -аду́ць; -адзі́;
1. (1 і 2
2. Паменшыцца ў аб’ёме, панізіцца ўзроўнем, спасці.
3. (1 і 2
4. (1 і 2
5. (1 і 2
6. (1 і 2
7.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
лю́дзі, людзе́й,
1.
2. У ваенным асяроддзі: жывая сіла, салдаты.
3. Кадры, працаўнікі.
4. Слугі, наймічкі, парабкі (уст).
5. Іншыя, пабочныя асобы (для абазначэння няпэўна дзеючай асобы).
Бываць на людзях — быць сярод людзей.
Вывесці ў людзі — дапамагчы заняць пэўнае месца ў грамадстве.
Выйсці ў людзі — дасягнуць трывалага або высокага месца ў грамадстве.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Трапёны ’няўрымслівы’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
добро́II
1.
2. добро́ бы союз
◊
добро́ пожа́ловать! а) (приветствие) з до́брым прыбыццём (прые́здам, прыхо́дам)!; б) (приглашение) сардэ́чна запраша́ем!, калі ла́ска!
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
злаве́сны, ‑ая, ‑ае.
Які прадвяшчае бяду, выклікае страх, трывогу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знаро́к,
З якой‑н. мэтай, з пэўнымі намерамі; спецыяльна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ача́хнуць, ‑не;
Стаць халаднейшым; ахаладзіцца, астыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анахрані́зм, ‑у,
1. Памылковае аднясенне падзей, з’яў адной эпохі да другой.
2. З’явы, погляды, думкі, якія з’яўляюцца ўстарэлымі для пэўнай эпохі.
[Ад грэч. ana — назад і chronos — час.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакрыча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца;
1. Голасна завучы каго‑н., прымусіць адклікнуцца, прыйсці; дазвацца.
2. Крыкам давесці сябе да непрыемных вынікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)