сасло́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Узніклая на падставе класавых адносін феадалізму грамадская група са сваімі спадчыннымі правамі і абавязкамі, замацаванымі звычаямі і законамі.

Дваранскае с.

2. уст. У дарэвалюцыйнай Расіі: група асоб, аб’яднаных прафесійнымі інтарэсамі.

С. медыкаў.

○

Падаткавае саслоўе — сяляне, гараджане і пад. як грамадская група насельніцтва, якая абкладалася падаткамі.

Прывілеяваныя саслоўі — духавенства, дваранства як грамадская група насельніцтва, якая падаткамі не абкладалася.

|| прым. сасло́ўны, -ая, -ае.

Саслоўныя інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ава́рцы, -аў, адз. -рац, -рца, м.

Народ, які складае частку насельніцтва паўночнага Каўказа (Дагестана, Азербайджана і інш.).

|| ж. ава́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ава́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

verármen

vi (s) збядне́ць, дайсці́ да гале́чы (пра насельніцтва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zählung

f -, -en

1) лік, падлі́к

2) пе́рапіс (насельніцтва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

dense [dens] adj.

1. густы́, ча́сты, шчы́льны (пра лес, туман, насельніцтва і г.д.)

2. infml тупы́; няздо́льны, няке́млівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агітпу́нкт, ‑а, М ‑кце, м.

Агітацыйны пункт (мясцовая ўстанова, якая вядзе масава-палітычную работу сярод насельніцтва).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспансэрыза́цыя, ‑і, ж.

Сістэма мерапрыемстваў па аказанню лячэбна-прафілактычнай дапамогі насельніцтву, якая ажыццяўляецца дыспансерамі. Дыспансерызацыя насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́чуа, нескл., м.

Самы буйны з сучасных індзейскіх народаў, які складае значную частку насельніцтва Паўднёвай Амерыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумы́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кумыкаў, належыць ім. Кумыцкае насельніцтва. Кумыцкая мова. Кумыцкая культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які датычыцца кожнай асобнай гаспадаркі, двара. Падворны перапіс. Падворны абход насельніцтва. Падворная кніга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)