sign language [ˈsaɪnˌlæŋgwɪdʒ] n.

1. мо́ва жэ́стаў

2. ling. кінеты́чная мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

macierzysty

родны;

język macierzysty — родная мова; матчына мова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жарго́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Мова якой-н. прафесійнай або сацыяльнай групы, насычаная спецыфічнымі словамі і выразамі, якія адрозніваюцца ад агульнанароднай мовы.

Ж. маракоў.

|| прым. жарго́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарэ́рцы, -аў, адз. фарэ́рац, -рца, м.

Паўночнагерманскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Фарэрскіх астравоў.

|| ж. фарэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. фарэ́рскі, -ая, -ае.

Фарэрская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́пет, -у, М -пеце, м.

1. Няскладная, невыразная мова, уласцівая дзецям.

Л. дзіцяці.

2. перан. Непераканаўчае, невыразнае разважанне, тлумачэнне.

◊

Дзіцячы лепет — пра што-н. вельмі бездапаможнае, па-дзіцячаму наіўнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Bíldersprache

f -, -n

1) во́бразная мо́ва

2) алегары́чная [іншасказа́льная] мо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

англі́йскі англи́йский;

~кая мо́ва — англи́йский язы́к;

○ ~кая соль — англи́йская соль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агульнанаро́дны общенаро́дный;

~ная мо́ва — общенаро́дный язы́к;

~ныя інтарэ́сы — общенаро́дные интере́сы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́ндзі, нескл., м.

Дзяржаўная мова Індыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jęz.

= język — мова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)