дэфалія́нты

(ад дэ- + лац. folium = ліст)

хімічныя рэчывы, якія выклікаюць ападанне лісця з раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Nótenblatt

n -(у)s, -blätter муз. но́ты, но́тны ліст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Fáhrbefehl

m -(e)s, -e пуцявы́ ліст, пуцёўка (шафёра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kránkenschein

m -(e)s, -e лісто́к непрацаздо́льнасці, бальні́чны ліст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zúschrift

f -, -en

1) прыпі́ска

2) пісьмо́, ліст, до́піс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бяго́ніевы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да бягоніі. Бягоніевы ліст.

2. у знач. наз. бяго́ніевыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога належыць бягонія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Апялю́ха ’шырокая трэска’ (БРС, абл.). Параўн. укр. пелюстка ’капусны ліст’, а таксама ’шырокі зубец, што знаходзіцца па баках тонкіх зубоў у прадзільным грэбні’ і пеле́ха ти ’рваць нешта ў вялікай колькасці’. Магчыма, пачаткова пелюха (суч. укр. ’пялюшка’ побач з пелюшка ’тс’) азначала тонкі слой чагосьці, што здымаецца з якога-небудзь прадмета, напр. ліст з капусты, у тым ліку і шырокую трэску, якая аддзяляецца ад дрэва. Гл. пялюшка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паспарту́, нескл., н.

Ліст кардону або цвёрдай паперы, на які наклейваюцца ілюстрацыі ў кнігах, часопісах і г. д. // Кардонная рамка для малюнкаў, фатаграфічных картак.

[Фр. passe-partout.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпячы́ся, ‑пячэцца; пр. прыпёкся, ‑пяклася, ‑пяклося; зак.

1. Прыстаць да чаго‑н. пры выпяканні. Ліст прыпёкся да хлеба.

2. Прыбавіцца ў вазе пры выпяканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рацпрапано́ва, ‑ы, ж.

Рацыяналізатарская прапанова. Начальнік усміхнуўся, нічога не адказаў — мусіць, быў задаволены вынаходствам, бо вечарам падпісаў ліст на выплату ганарару за рацпрапанову. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)