◎ Ко́ламазь ’мазь для калёс’ (Жыв. сл., ТС, Сл. паўн.-зах., Мат. Маг.). Гл. кола 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hub [hʌb] n.

1. (of) цэнтр ува́гі, інтарэ́су, дзе́йнасці; «сэ́рца», асно́ва;

the hub of the universe цэнтр сусве́ту; пуп зямлі́

2. кало́дка (кола); уту́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сноб, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які рупліва трымаецца моды, правіл і манер «вышэйшага свету», які лічыць сябе носьбітам вышэйшай інтэлектуальнасці і вытанчаных густаў, прэтэндуючы на элітарнасць, выключнае кола заняткаў і інтарэсаў (неадабр.).

Снобы грэбуюць усім, што выходзіць за межы іх уяўленняў аб уласнай годнасці.

|| прым. снабі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыхі́я, -і, мн. -і, -хій, ж.

1. У антычнай натурфіласофіі: адзін з асноўных элементаў прыроды (агонь, вада, зямля, паветра).

2. Магутныя сілы прыроды, якія непадуладныя чалавеку.

Разбуральная с.

3. перан. Неарганізаваная сіла, якая дзейнічае ў сацыяльным асяроддзі.

С. канкурэнцыі.

4. перан. Прывычнае акружэнне, кола любімых заняткаў, інтарэсаў.

Горы — с. альпіністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наліўны́ в разн. знач. наливно́й;

~ны́я я́блыкі — наливны́е я́блоки;

н. като́к — наливно́й като́к;

~но́е ко́ла — наливно́е колесо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтажы́р

(фр. autogire, ад гр. autos = сам + gyros = кола, абарот)

устарэлы лятальны апарат, папярэднік верталёта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бу́кса

(ням. Büchse)

металічная каробка з падшыпнікам, які перадае ціск вагона, паравоза на вось кола.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гапластэмані́я

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + stemon = аснова тканкі)

наяўнасць аднаго кола тычынак у кветцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіра-

(гр. gyros = кола, круг)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «кругавы рух».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Су́біна ’палавіна (звыч. кола) счыненай дамашняй каўбасы’ (мёрск., Нар. ск.). Няясна (іранічна да літ. subinė ’зад’?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)