Áuswahl
f -, -en
1) вы́бар, адбо́р, селе́кцыя
éine ~ tréffen* — зрабі́ць вы́бар
2) спарт. збо́рная кама́нда
3) асартыме́нт
4) збо́рнік, падбо́рка (твораў)
5) ле́пшае, элі́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ружжо́ н разм Büchse f -, -n, Flínte f -, -n (паляўнічае); Gewéhr n (e)s, -e (вінтоўка);
цэ́ліцца з ружжа́ mit dem Gewéhr zíelen;
стрэ́ліць з ружжа́ das Gewéhr ábfeuern;
◊ у ружжо́! (каманда) an die Gewéhre!;
мець пад ружжо́м únter Wáffen háben
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
zwrot, ~u
м.
1. паварот;
zwrot na prawo (na lewo) — паварот направа (налева);
2. зварот; вяртанне;
zwrot pieniędzy — зварот (вяртанне) грошай;
w tył zwrot! — кругом! (каманда)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Besétzung
f -, -en
1) заня́цце (памяшкання); акупа́цыя
2) замяшчэ́нне (пасады)
3) вызначэ́нне (на пасаду)
4) тэатр. размеркава́нне (роляў); склад выкана́ўцаў
5) спарт. кама́нда; саста́ў, склад
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пахава́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пахавання (у 2 знач.). Пахавальны абрад. Пахавальная працэсія. Пахавальны звон. // Які скарыстоўваецца на пахаванні, прызначаны для пахавання. Ціха напяваючы пахавальны марш, байцы падымаюць нябожчыка. Глебка. // Які выконвае абрад пахавання, арганізуе пахаванне. Пахавальнае бюро. □ З грузавіка выйшлі трое ў такіх жа мышастых мундзірах, якія былі і на тых, што ляжалі на паляне. Гэта прыехала пахавальная каманда. Чыгрынаў.
2. у знач. наз. пахава́льная, ‑ай, ж. Разм. Паведамленне з дзеючай арміі пра смерць, гібель ваеннаслужачага. Бацьку забралі ў салдаты, і прыйшла ў пачатку сорак пятага на яго пахавальная. Б. Стральцоў. [Аня:] — Атрымала маці пахавальную, а нас пяцёра каля яе. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стоп, выкл.
1. Ужываецца як каманда ў значэнні: стой! спыніся! Стоп. На момант спынімся. Мехаў. — Стоп, машына, прыехалі! — Валодзька надзьмуў шчокі, важна спыніў «самазвал» і пачаў грузіць на яго розныя цацкі. Шымук. // Ужываецца як загад у значэнні: хопіць! даволі! годзе! [Валя:] — Стоп, стоп! Не вам гэта гаварыць. Вы не горш ведаеце, што Янус у рымлян меў два твары. Карпаў. // у знач. вык. Даволі, хопіць. [Настасся:] — [Пятру] не такая патрэбна была. Ты ж [Даша] што, правучылася да сямі класаў і — стоп, годзе, сказала. Ракітны.
2. у знач. вык. Разм. Ужываецца ў значэнні: спыніўся, спыніліся. Праедзем кіламетр — стоп, шына спусціла.
3. у знач. нескл. наз. Назва сігналу для прыпынку транспарту. Сігнал стоп.
[Ад англ. stop — спыняць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пахава́льны Beérdigungs-, Bestáttungs-, Begräbnis-;
пахава́льнае бюро́ Bestáttungsbüro n -s, -s;
пахава́льны марш Tráuermarsch m -es, -märsche;
пахава́льная працэ́сія Tráuergeleit n -(e)s, -e; Léichenzug m -(e)s, -züge;
пахава́льны звон Stérbegeläute n -s (па кім-н für A);
пахава́льная кама́нда вайск Léichenbergungskommando n -s, -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
разлічы́цца
1. камерц (расплаціцца за тавар і г. д) die Réchnung máchen [begléichen*]; ábrechnen vi (з кім-н mit D);
разлічы́цца з крэдыто́рамі die Gläubigen ábfunden*;
2. (адпомсціць) ábrechnen vi (з кім-н mit D);
3. вайск, спарт ábzählen vi;
па пара́дку нумаро́ў разлічы́ся! (каманда) ábzählen!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
detail
[ˈdi:teɪl]
1.
n.
1) падрабя́знасьць, дэта́ль, ча́стка f.
to go into details —
а) паглыбля́цца ў падрабя́знасьці
б) грунто́ўна разгляда́ць
2) падрабя́зная справазда́ча; дэталіза́цыя f.
in detail — падрабя́зна
3) Milit. нарад -у m., кама́нда f.
2.
v.t.
1) падрабя́зна раска́зваць, увахо́дзіць у падрабя́знасьці
2) Milit. пасыла́ць, прызнача́ць у нара́д, кама́нду
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пала́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад палаць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які гарыць яркім полымем. Сярод гушчарніку пушчы, каля палаючага вогнішча, разляглася ўся каманда паўстанцаў. Нікановіч. Хлапец завіхаўся з жалезнай лапатай, падкідваў у палаючую топку вугаль, шураваў каласнікі і ўсё ўсміхаўся. Лынькоў. У памяці Гудовіча выразна паўстаў палаючы Мінск, прывакзальная плошча, на якой яго ўпершыню застала бамбёжка... Пятніцкі.
3. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які пачырванеў ад прыліву крыві. Палаючы твар.
4. ‑ая, ‑ае; перан.; у знач. прым. Які выражае якое‑н. моцнае пачуццё (пра вочы, погляд). Маўчаў і Валодзя. Маўчанне і палаючыя вочы яго лепш за ўсякія словы казалі, што ён не будзе сядзець склаўшы рукі. «Звязда».
5. Дзеепрысл. незак. ад палаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)