цярпе́нне, -я, н.

1. Здольнасць цярпець, стойка пераносіць жыццёвыя нягоды.

Няма цярпення слухаць яе скаргі.

2. Настойлівасць, уменне захоўваць вытрымку ў якой-н. справе, рабоце.

Работа з дзецьмі патрабуе вялікага цярпення.

◊

Цярпенне лопнула (разм.) — не хапіла вытрымкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

процісу́таргавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць папярэджваць або аслабляць сутаргі (звычайна пра лекавыя сродкі); супрацьсутаргавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правазны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да правозу. Правазная здольнасць чыгункі. // Які спаганяецца за правоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алатро́пія, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць аднаго і таго ж хімічнага элемента ўтвараць розныя простыя рэчывы.

[Грэч. allos — іншы і trópos — паварот, напрамак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зносаўсто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць (матэрыялу, дэталі машыны і пад.) не паддавацца зношванню. Зносаўстойлівасць керамікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузаабарача́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць якога‑н. віду транспарту перавозіць пэўную колькасць грузаў за пэўны час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засвая́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць засвойвацца свядомасцю або арганізмам. Добрая засваяльнасць праграмы вучнямі. Высокая засваяльнасць кармоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпарны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да выпарэння. Выпарная здольнасць. // Прызначаны для выпарвання. Выпарная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбапрадукцы́йнасць, ‑і, ж.

Здольнасць даваць рыбную прадукцыю, забяспечваць улоў рыбы. Рыбапрадукцыйнасць азёр Беларусі. Рыбапрадукцыйнасць Каспія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазагарто́ўванне, ‑я, н.

Здольнасць некаторых металічных сплаваў адвольна загартоўвацца пры ахаладжэнні на паветры пасля награвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)