крича́ние

1. крыча́нне, -ння ср.;

2. (подзывание) гука́нне, -ння ср., клі́канне, -ння ср., зва́нне, -ння ср., падзыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

присво́енный

1. прысво́ены, прыўла́шчаны;

присво́енная вещь прысво́еная (прыўла́шчаная) рэч;

2. прысво́ены, нада́дзены;

присво́енное зва́ние прысво́енае (нада́дзенае) зва́нне; см. присво́ить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

рэ́генцтва, ‑а, н.

1. Часовае праўленне ў манархічных краінах адной або некалькіх асоб з выпадку хваробы, працяглага адсутнічання, непаўналецця манарха і г. д.

2. Званне, пасада рэгента.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яфрэ́йтар

(ням. Gefreiter)

першае воінскае званне, якое прысвойваецца салдату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Маёр ’афіцэрскае званне ў арміі, міліцыі, вышэйшае за капітана’ і ’асоба, якая яго носіць’ (ТСБМ), ст.-польск. майоръ ’начальнік’, ’кіраўнік’ (1711 г.). Запазычана з польск. major < ням. Major < ісп. mayor, якое з лац. maior ’большы, старэйшы’ (Булыка, Запазыч., 195; Голуб-Ліер, 299).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dostojność

ж.

1. годнасць;

2. уст. высокае званне; высокая пасада; сан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гросма́йстар

(ням. Großmeister)

вышэйшае спартыўнае званне шахматнага (шашачнага) майстра.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

e. h.

=

1.

ehrenhalber – ганаровы (пра званне, членства)

2.

eigenhändig – уласнаручна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rítterschaft

f - гіст.

1) зборн. ры́царства, ры́цары

2) ры́царскае зва́нне, ры́царства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

член-карэспандэ́нт, чле́на-карэспандэ́нта, мн. чле́ны-карэспандэ́нты, чле́наў-карэспандэ́нтаў, м.

Акадэмічнае вучонае званне, ніжэйшае за акадэміка (правадзейнага члена), якое носяць прызнаныя вучоныя або дзеячы мастацтваў, выбраныя агульным сходам якой-н. акадэміі ў яе склад без права рашаючага голасу (у адрозненне ад правадзейных членаў акадэміі).

|| прым. член-карэспандэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)