Biest
n -(e)s, -er
1) скаці́на, бды́ла
2) лаянк. жывёліна, скаці́на, бе́стыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вы́дра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Млекакормячая драпежная вадаплаўная жывёліна сямейства куніцавых, а таксама яе футра.
2. Пра злую няўжыўчывую жанчыну (разм., груб.).
|| прым. вы́дравы, -ая, -ае (да 1 знач.) і вы́дрын, -а (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
тхор, тхара́, мн. тхары́, тхаро́ў, м.
1. Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства куніцавых з каштоўным футрам.
2. Футра гэтай жывёліны.
|| прым. тхаро́вы, -ая, -ае (да 2 знач.) і тхары́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тхаровае футра.
Тхарыная нара.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
абле́так, ‑тка, м.
Абл. Жывёліна ва ўзросце двух год; жывёліна, якая пералетавала. Ён [Сымон] гадае так і гэтак Ды глядзіць у гушчарняк, Як ваўчок, як той аблетак, Ды не вырвацца ніяк. Колас.
•••
На аблетак — каб аблетавала, праляжала лета (звычайна пра дровы). Бацька нават не паспеў навазіць і накалоць на аблетак дроў, як нечакана снег узяўся вадою. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ungulate
[ʌnˈgjəleɪt]
1.
adj.
капы́тны; які́ ма́е капыты́
2.
n.
капы́тная жывёліна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мангу́ст, ‑а, М ‑сце, м. і мангу́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.
Невялікая драпежная жывёліна трапічных краін, некаторыя віды якой знішчаюць ядавітых змей.
[Фр. mangouste.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапі́р, ‑а, м.
Буйная няпарнакапытная млекакормячая жывёліна трапічных лясоў Амерыкі і паўднёва-ўсходняй Азіі з выцягнутымі ў невялікі хобат верхняй губой і носам.
[Бразільскае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свіння́, -і́, мн. сві́нні і (з ліч. 2, 3, 4) сві́нні, свіне́й, ж.
1. Парнакапытная млекакормячая жывёліна, свойскі від якой разводзяць для атрымання сала, мяса, скуры, шчаціння.
2. перан. Пра таго, хто робіць каму-н. непрыемнасці, пра няўдзячнага, нявыхаванага чалавека (разм.).
С. ты, а не чалавек.
3. перан. Пра бруднага, неахайнага чалавека.
◊
Падлажыць свінню каму (разм., неадабр.) — зрабіць непрыемнасць.
|| памянш. сві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.).
○
Марская свінка — невялікая бясхвостая жывёліна-грызун.
|| прым. свіны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
◎ Не́пладзь ’бясплодная жывёліна’: кобыла неплодзь (Нас.). Згодна з Карскім (2–3, 41), рэдкі архаізм, дзе захавалася аснова на ‑ǐ‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скрак ‘худая запушчаная жывёліна’ (гродз., ЖНС), ‘худы занядбаны чалавек’ (бяроз., Ск. нар. мовы). Няясна. Магчыма, суадносіцца з храк (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)