1. Невялікая марская прамысловая рыбка сямейства селядцовых. У гэтым гарадку [Федала] ёсць завод рыбных кансерваў. Тут ловяць сардзіны, анчоўсы, макрэль, камбалу.В. Вольскі.
2.толькімн. (сардзі́ны, ‑дзін). Кансервы з гэтай рыбы. Неўзабаве на стале з’явілася ежа: смажанае сялянскае сала, нямецкія кансервы, сардзіны.Новікаў.
[Іт. sardina.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
victual
[ˈvɪtəl]1.
n.
харчы́pl.; е́жа, е́міна f.
2.
v.t.
забясьпе́чваць харча́мі
3.
v.i.
запаса́цца харча́мі
•
- victuals
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гру́бый грубы́; (об одежде — ещё) обл. га́матны;
гру́бая рабо́та груба́я рабо́та;
гру́бое сукно́ грубо́е сукно́;
◊
гру́бая пи́ща груба́я е́жа;
гру́бые корма́ грубы́я кармы́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Абед ’абед, полудзень’, гл. есці, ежа. Прасл.obědъ (параўн. семантычныя разыходжанні серб.-харв.òбјед, славен.obèd ’асноўная, поўная ежа’ ад іншых славянскіх — рус.обед, польск.obiad, чэш.oběd, в.-луж.wobjed, н.-луж.hobʼed ’полудзень’). Пра першаснасць паўднёваславянскай семантыкі сведчыць, апрача лінгвагеаграфіі, адпаведнасць унутранай форме (ob‑ědъ, ob‑ědati sę) і тое, што значэнне ’полудзень’ мела сваю лексемную рэпрэзентацыю ў *pol‑dьnь. Гл. Вештарт, Лекс. Палесся, 189–190. Параўн. Сцяц., Нар., 15.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
руле́т, ‑а, М ‑леце, м.
1. Кумпяк, з якога вынята костка і якому нададзена форма каўбасы.
2.Ежа з сечанага мяса ці бульбы з якой‑н. начынкай, запечаная ў выглядзе прадаўгаватага кавалка, звычайна акруглай формы.
3. Пірог з цеста, згорнутага ў некалькі слаёў з салодкай начынкай. Рулет з макам.
[Фр. roulette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яда́ж.
1. (дзеянне) Éssen n -s;
падча́с яды während des Éssens, beim Éssen;
2. (ежа) Éssen n -s; Spéise f -, -n, Kost f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
nourishment
[ˈnɜ:rɪʃmənt]
n.
1) спажы́ва, пажы́ва f.; е́жаf.; харчы́pl.
2) жыўле́ньне, харчава́ньне, кармле́ньне n.
3) сы́тнасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Прыга́рка, прыга́ркі ’падгарэлае месца на чым-небудзь печаным, смажаным, вараным (у печы, духоўцы)’ (Мік., Шат., Вешт., Жд., ТСБМ; бых., Сл. ПЗБ; Жыв. НС, ЛА, 4), прыга́рак, прыга́рок, прыга́ра ’тс’ (Жыв. сл., Сл. ПЗБ, ТС, ЛА, 4), пры́гаркі, прыга́ркі ’тс’ (лун., Шатал.; Растарг.). Аддзеяслоўны назоўнік ад прыгарэ́ць < гарэ́ць (гл.); параўн. рус.прига́рка ’падгарэлая ежа; падгарэлая скарынка бульбы, хлеба і пад.’, пск.прига́рок ’падгарэлая ежа; падгарэлыя часцінкі ў ёй’, укр.пригара, при́гарок ’падгарэлыя часткі стравы’, палес.прига́рка ’прыгарэлая плёнка на малацэ’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пасвяцо́нка ’ежа, пасвячаная на пасху’ (Касп.). У выніку намінацыі з польск.poświęcony ’пасвячаны’. Аналагічна лоеў.пасвянцоніца ’белая вярба, Salix alba L.’ (Мат. Гом.) — гэтую вярбу свяцілі ў Вербную нядзелю.