прыру́пець сов. стать ну́жным (необходи́мым), потре́боваться; захоте́ться;

~піла пае́хаць у го́рад — безл. потре́бовалось (захоте́лось) пое́хать в го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

circumvent

[,sɜ:rkəmˈvent]

v.

1) абыхо́дзіць, абміна́ць

to circumvent the town — абміну́ць го́рад

2) перахітры́ць; ашука́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lay siege (to)

а) аблажы́ць во́йскам, асадзі́ць (го́рад, крэ́пасьць)

б) упа́рта намага́цца дасягну́ць чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гелепо́ль

(гр. helepolis, ад helein = браць + polis = горад)

перасоўная шматпавярховая драўляная вежа, якая ў старажытнасці выкарыстоўвалася пры асадзе крэпасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прапіле́і

(лац. propylaea, ад гр. propylaion = месца перад уваходам)

парадны, архітэктурна аформлены ўваход, брама ў горад, у архітэктурны ансамбль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

губе́рня, ‑і; Р мн. ‑рань; ж.

Асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў дарэвалюцыйнай Расіі з пачатку 18 ст. і ў СССР да 1924–29 гг. // Уст. Губернскі горад. Стаіць [гарадавы], як той пастух над статкам, І наглядае за парадкам — На тое ж горад і губерня. Колас.

•••

І пайшла пісаць губерня (жарт. уст.) — усё прыйшло ў рух, пачаўся перапалох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́двацца, ‑аецца; безас. незак.

Патрабавацца зрабіць што‑н. Ураднік перадаў .. [Самуілу Плаўніку] павестку, у якой загадвалася з’явіцца да воінскага начальніка ў павятовы горад. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

граданача́льніцтва, ‑а, н.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі — горад з прылеглым да яго наваколлем, выдзелены з губерні ў асобную адміністрацыйную адзінку.

2. Канцылярыя граданачальніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грашы́шчы, ‑аў; адз. няма.

Разм. Вялікая сума грошай. Такімі грашышчамі варочае. □ О то, брат, горад! от дамішчы, О то дзе сыпалі грашышчы! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

груката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; незак.

Разм. Ствараць грукат. Пярун грукоча, высякае, Нібыта крэсівам, агні. Ляпёшкін. // Напаўняцца шумам, грукатам. Горад грукатаў, палыхаў агнём. Дудо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)