1. Прапусціць (вадкасць) для ачысткі праз што-н., што фільтруе.
П. малако.
2.перан. Вымавіць неразборліва, не разнімаючы зубоў.
|| незак.працэ́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).
|| наз.працэ́джванне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адсмакта́ць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., што і чаго.
1. Смокчучы, адпіць чаго‑н.
2. Выдаліць вадкасць або газ якім‑н. прыстасаваннем, помпай і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зліўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Зліты з розных пасудзін у адну (пра вадкасць). Зліўное малако.
2. Прызначаны для злівання чаго‑н. Зліўны жолаб. Зліўная труба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фурфуро́л, ‑у, м.
Спец.Вадкасць, якая здабываецца пераважна з вотруб’я і сланечнікавай лузгі, выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасць як растваральнік пры вырабе смол і пад.
[Ад лац. furfur — вотруб’е.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́так ’вадкасць, што выцякае з застарэлых ран’ (КЭС). Рус.оток ’ацёк, падскурная вадзянка’, ст.-рус.отокъ ’тс’, польск.otok ’вадкасць’, чэш.otok, серб.-харв.о̋ток, балг., макед.оток ’пухліна, ацёк’. Прасл.otokъ. Да цяку, цячы з іншай ступенню агаласоўкі. Ад прасл.ototъ ’востраў’ адрозніваецца акцэнтуацыяй, словы паходзяць ад аднаго і таго ж дзеяслова, але семантычна разышліся (Скок, 3, 450).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сы́варатка ’вадкасць, якая атрымліваецца пры згортванні крыві і лімфы’ (ТСБМ), ’вадкасць з адстоенага ці адтопленага малака’ (Сцяшк.). У першым значэнні запазычана з рус.сы́воротка ’тс’, у другім — вынік метатэзы складоў у сыроватка (гл.). Сюды ж, відаць, і сы́варачная трава́ ’дзярачка, Asperula arvensis L.’ (Меер Крыч.), адзін з відаў якой носіць назву ўкр.сируха (Макавецкі, Sł. botan.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ábklären
1.
vt даць адсто́яцца, ачышча́ць
2.
(sich) адсто́йвацца
(пра вадкасць)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
флюктуі́раваць, ‑руе; незак.
Спец.
1. Дапускаць самаадвольныя выпадковыя адхіленні ад сярэдняга значэння якой‑н. велічыні.
2. Пералівацца (пра вадкасць, што сабралася ў якой‑н. поласці).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Млеч ’малако ў рыб’ (Сержп., Грам.), млечны ’які мае семевую вадкасць’ (валож., Сл. ПЗБ). З польск.mlecz, mleczko ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абцячы́, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -цячэ́; зак.
1.каго-што. Абагнуць, абысці сваім цячэннем.
Рака абцякла вёску з абодвух бакоў.
2. Сцячы з чаго-н. мокрага (пра вадкасць).
Вада абцякла з адзення.
|| незак.абцяка́ць, -а́е.
|| наз.абцяка́нне, -я н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)