дваякады́хаючыя, ‑ых.

Падклас рыб, якія дыхаюць не толькі жабрамі, але і лёгкімі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаспаку́са, ‑ы, ж.

Спакушэнне сябе прыемнымі, але нязбытнымі марамі, спадзяваннямі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фразёрства, ‑а, н.

Схільнасць да прыгожых і гучных, але пустых фраз; пустаслоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АМО́ГРАФЫ

[ад гама... + ...граф(ы)],

словы або іх формы, якія аднолькава пішуцца, але адрозніваюцца гучаннем (націскам) і значэннем. Напр.: «ка́са—каса́», «а́тлас—атла́с», «му́ка—мука́». Амографы можна адрозніць толькі ў кантэксце.

т. 1, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГЕТЭРАМАРФІ́ЗМ

(ад гетэра... + грэч. morphē форма, выгляд),

працэс утварэння горных парод з адной і той жа магмы пры розных умовах з розным мінералагічным, але аднолькавым хім. саставам.

т. 5, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

амо́німы

(гр. homonymos = аднайменны)

лінгв. словы, якія аднолькава вымаўляюцца, але маюць рознае значэнне (напр. каса́ — сельскагаспадарчая прылада і касá — заплеценыя валасы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

араты́п

(ад гр. oros = гара + -тып)

наборна-друкавальная машына, аналагічная лінатыпу, але забяспечаная замест матрыц патрыцамі, а замест адліўнога апарата друкавальным.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

генако́пія

(ад ген + копія)

спадчыннае змяненне фенатыпу арганізма, якое знешне падобна да другога спадчыннага змянення, але абумоўлена іншымі генамі (параўн. фенакопія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гетэрамарфі́зм

(ад гетэра- + -марфізм)

працэс утварэння з адной магмы пры неаднолькавых умовах горных парод з розным мінералагічным, але аднолькавым хімічным саставам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпатэ́нзія

(ад гіпа- + лац. tensio = напружанне)

тое, што і гіпатанія, але часцей ужываецца для абазначэння паніжэння артэрыяльнага крывянога ціску (параўн. гіпертэнзія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)