скабіёза, ‑ы, ж.
Адна‑, двух- і шматгадовая травяністая меданосная расліна, радзей паўкуст, сямейства варсянкавых.
[Ад лац. scabiosus — шорсткі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
энатэ́ра, ‑ы, ж.
Адна- або шматгадовая расліна сямейства кіпрэйных з пахучымі жоўтымі кветкамі; асліннік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ста́кла ‘адна з апорных частак асновы красён’ (швянч., Сл. ПЗБ). З літ. stãklės ‘тс’ (Сл. ПЗБ, 4, 565).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
го́рка¹, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. гл. гара.
2. Зашклёная шафа для посуду.
Хрустальная г.
3. Сістэма чыгуначных пуцей з ухілам, прызначаная для сартавання вагонаў (спец.).
4. Адна з фігур вышэйшага пілатажу: кароткачасовы палёт па ўзыходзячай прамалінейнай траекторыі.
Рабіць горку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шалёўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
1. гл. шаляваць.
2. зб. Тонкія дошкі, якія ідуць на абшыўку драўляных пабудоў, а таксама абшыўка з такіх дошак.
Пафарбаваць шалёўку.
3. мн. -і, -лёвак. Адна з такіх дошак.
4. Накладныя планкі вакол акна, дзвярэй.
|| прым. шалёвачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Ляшча́тка, лэшча́тка ’адна з дзвюх калодак у алейні, паміж якімі прасуюць алейную масу’ (лун., стол., ЛАПП). Да ляшчоткі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рубі́на ’адна штука адзення’ (Ст.-дар., Нар. сл.; ТС). Назоўнік з суфіксам адзінкавасці ‑ін‑а ад рубы ’адзенне’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ру́твіца ’род адна- і шматгадовых травяністых раслін і паўкустоў сямейства матыльковых’ (ТСБМ), ’расліна Lotus L.’ (Кіс.). Ад рута (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дажджы́на, ‑ы, ж.
Адна капля дажджу. Дажджына па шыбіне ледзьве, Як па шчацэ, цячэ. Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апака́ліпсіс, ‑а, м.
Адна з хрысціянскіх царкоўных кніг, якая змяшчае містычныя прароцтвы пра канец свету.
[Ад грэч. apokálypsis — адкрыццё.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)