лат, ‑а, М лаце, м.

Гіст. Грашовая адзінка ў Латвіі (1922–40 гг.).

[Латыш. lats.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́я ​1,

гл. леі.

ле́я ​2, ‑і, ж.

Грашовая адзінка Сацыялістычнай Рэспублікі Румыніі.

[Рум. leu.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

епа́рхія, ‑і, ж.

Царкоўна-адміністрацыйная тэрытарыяльная адзінка ў праваслаўнай, каталіцкай і англіканскай цэрквах.

[Грэч. eparchía.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скру́пул, ‑а, м.

Старая адзінка аптэкарскай вагі, роўная 20 гранам (1, 24 г).

[Лац. scrupulum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фане́ма, ‑ы, ж.

Спец. Непадзельная далей гукавая адзінка мовы, якая выконвае сэнсаадрознівальную функцыю.

[Ад грэч. phōnēma — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эску́да, нескл., м.

Грашовая адзінка Партугаліі і інш. краін вартасцю ў 100 сентава.

[Ісп. escudo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́льдэн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Грашовая адзінка Нідэрландаў да 2002 г., а таксама залатая, а пасля сярэбраная манета ў некаторых еўрапейскіх краінах у 14—19 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́дна-год, -а, М су́дна-го́дзе, мн. су́дна-гады́, су́дна-гадо́ў, м. (спец.).

Адзінка рабочага часу судна¹, якая вылічваецца работай, што выконваецца суднам¹ за адзін год плавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драхма,

старажытнагрэчаская вагавая і грашовая адзінка; сярэднявяковая сярэбраная манета; грашовая адзінка Грэцыі.

т. 6, с. 206

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

надсяме́йства, ‑а, н.

Спец. Сістэматычная адзінка, якая аб’ядноўвае групу сямействаў ўнутры атрада. Надсямейства кошак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)