Агульны фізічны і маральны стан чалавека, які залежыць ад яго здароўя і настрою ў дадзены момант. [Мама] не пайшла больш ні на ток, ні ў поле: у яе было дрэннае самаадчуванне.Шамякін.[Залатарова:] — Каб зрабіць дасканалае даследаванне, бывае мала адных аб’ектыўных паказанняў. Трэба ведаць самаадчуванне хворага.Мяжэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упа́дак, ‑дку, м.
1. Пагаршэнне агульнага стану чаго‑н.; агульны распад, разлажэнне. Упадак вытворчасці пры капіталізме. Упадак буржуазнай культуры.// Моцнае аслабленне фізічных ці духоўных сіл. Упадак сіл. Упадак духу.
2.Абл. Страта. Няма статку без упадку.Прымаўка.
•••
Каб на вас упадак — каб вы падохлі, каб на вас паморак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
shipping
[ˈʃɪpɪŋ]
n.
1) перасы́лка тава́раў, гру́заў
2)
а) coll. караблі́, гандлёвы флёт
б) агу́льны тана́ж
3) флёт дзяржа́вы, кампа́ніі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
prevalent
[ˈprevələnt]
adj.
1) шмат распаўсю́джаны, пашы́раны; агу́льны, звыча́йны
Colds are prevalent in winter — Прасту́ды звыча́йныя ўзі́мку
2) перава́жны; перамо́жны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Магазе́й рэзервуар лямпы для газы’ (Касп.), ’дзяржаўны свіран’ (Касп.), магазе́я ’магазін, лаўка’, ’свіран’ (Мат. Гом.), ’агульны свіран у вёсках’ (Растарг.). Укр.магазе́й ’свіран’, рус.ярасл., алан.магазе́я, магазе́й ’склад, магазін’. Запазычана ў эпоху Пятра I з гал.magazijn (< фр.magasin < італ.magazzino < араб.mahzū́n, mohā́zin ’склад тавараў’ (Фасмер, 2, 554). Гл. таксама бел.гамазе́я.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́вярка ’адтуліна ў венцяры, праз якую заходзіць рыба’ (гродз., Жыв. НС). Няясна. Магчыма, звязана з верая (гл.), параўн. польск.przywierać ’прысланяць, прычыняць’ (што да *verti ’адчыняць, зачыняць’ і пад.), wierzej ’аднастворкавая брамка’ і wierzejа ’двухстворкавая брамка з дошак’, параўн. таксама ст.-польск.wierzejny ’агульны, адкрыты’. Параўн. Антропаў, Супр. чыт. III, 17. Гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праміскуітэ́т
(ад лац. promiscuus = змешаны, агульны)
стадыя нічым не абмежаваных палавых адносін у першабытным грамадстве, якая папярэднічала ўстанаўленню норм шлюбу і сям'і.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
даты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да чаго‑н. [Вучоны] звяртае ўвагу краязнаўцаў на тое, ці няма ў мясцовай гаворцы выразаў, датычных разьбы.Ліс.
2.узнач.наз.даты́чная, ‑ай, ж. У геаметрыі — прамая лінія, якая мае адзін агульны пункт з крывой, але не перасякае яе. Правесці датычную да акружнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суме́сны, ‑ая, ‑ае.
Які ажыццяўляецца супольна, разам; агульны. Сумесная работа. □ З якой замілаванасцю ўспамінаў .. [Вася] гады сумеснай вучобы ў школе, вясёлыя калгасныя вечарынкі.Краўчанка.Вунь колькі год мінула, а ўсё ж не забываюцца тыя сустрэчы ў вулачцы і сумесны паход у поле.Лупсякоў.Усе цёмныя бакі іх [Хадкевіча і Аксаны] сумеснага жыцця забыліся.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
common
[ˈkɑ:mən]1.
adj.
1) супо́льны
common interest — супо́льныя зацікаўле́ньні
2) агу́льны, агу́льнапрыня́ты
by common consent — за агу́льнай зго́дай
common knowledge — агу́льнае ве́дама
3) грама́дзкі, публі́чны
common land — грама́дзкая пасе́ка
4) звыча́йны, про́сты, паспалі́ты
common man — звыча́йны, про́сты чалаве́к
5) про́сты, грубы́
common speech — про́стая, груба́я мо́ва
6)
агу́льны
common gender — агу́льны род
common noun — агу́льны назо́ўнік
2.
n.
1) супо́льнае n.
2) звы́чайнае n.
to have nothing in common — ня мець нічо́га супо́льнага
3) агу́льнаграма́дзкая зямля́
4) про́стыя лю́дзі
5) агу́льная стало́ўка (для студэ́нтаў)
the Commons = the House of Commons — ні́жняя пала́та брыта́нскага й канады́йскага парлямэ́нту
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)