псіхічнахво́ры, ‑ая, ‑ае.

Хворы на псіхіку; псіхічна ненармальны. / у знач. наз. псіхічнахво́ры, ‑ага, м.; псіхічнахво́рая, ‑ай, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

helper

[ˈhelpər]

n.

памага́ты -ага m., памага́тая f.; падру́чны -ага, памо́чнік -а m., памо́чніца f.; асыстэ́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

yep

[jep]

adv., Sl.

але́, так, ага́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мудраге́ль ’круцель, хітрун, шэльма’, ’выдумшчык’, ’разумнік’ (ТСБМ, Нас., Гарэц.), ’дзівак, камедыянт’ (КЭС, лаг.), ’мудрэц, педант’ (кобр., КЭС). Укр. мудраге́ль, мудраг̌ель. Польск. mędrohel, mudrahel з укр. (Варш. сл., 2, 934). Міхневіч (БЛ, 1, 72) выдзяляе нізку суфіксаў ‑ага, ‑ель. Можна, аднак, разглядаць бел. мудрагель як кантамінаванае ўтварэнне ад экспрэсіўных: бел. ⁺мудра́га (< mǫdręga) і польск. mędrala, mądrela.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

но́венькі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Зусім новы (у 1 знач.). У той вечар гаспадары сыходзіліся глядзець на новенькую жняярку. Чорны.

2. у знач. наз. но́венькае, ‑ага, н. Навіна. [Гарлахвацкі:] Сядайце, расказвайце, што новенькага. Як жывём, працуем? Крапіва.

3. у знач. наз. но́венькі, ‑ага, м.; но́венькая, ‑ай, ж. Навічок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАКІХА́НАЎ Абас-Кулі-ага

(літ. псеўд. Гудсі; 21.6.1794, с. Аміраджаны каля Баку — 1847),

азербайджанскі вучоны і пісьменнік. З сям’і бакінскіх ханаў. У кн. «Райскі кветнік» (апубл. 1926) гісторыя Азербайджана ад старажытнасці да пач. 19 ст. Аўтар навук. прац па педагогіцы, філасофіі, мове фарсі, астраноміі і геаграфіі, паэт. і празаічных твораў. Адзін з пачынальнікаў новых жанраў у азерб. л-ры (навелы, рэаліст. бытавой паэмы).

т. 2, с. 230

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ако́льнічы, ‑ага, м.

Гіст. Адно з вышэйшых баярскіх званняў у Старажытнай Русі, а таксама асоба ў гэтым званні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўгагало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. З доўгай галавой.

2. у знач. наз. доўгагало́вы, ‑ага, м. Тое, што і даліхацэфал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замко́вы ​1, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і замочны.

замко́вы ​2, ‑ага, м.

Спец. Назва ваеннаслужачага пры артылерыйская гармаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насяко́мыя, ‑ых; адз. насякомае, ‑ага, н.

Клас беспазваночных членістаногіх жывёл, да якога адносяцца мухі, пчолы, мурашкі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)