патапе́ц, ‑пца, м.

Абл. Грузіла. І прыціхлі над вадою вудары.. Ціха булькнуў у ак[е]нца патапец. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́раўні, прысл.

Абл. Пры боку, побач. Прыйшоў. Гляджу, не спіць яна. Прылегчы пораўні хачу я. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамігну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Абл. Прамільгнуць, хутка прайсці. Ноч прамігнула, як хвіліна. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашу́ка, ‑і, ж.

Абл. Падман, хлусня, ашуканства. Як паглядзеў, Жахнуўся ён: — Што гэта за ашука? Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капані́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Абл. Апрацоўваць, рыхліць капаніцай. Перакопвалі.. [поле] рыдлёўкамі, капанічылі капаніцамі, аралі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карча́к, ‑а, м.

Абл. Тое, што і корч (у 1 знач.). Міхаль спаткнуўся аб карчак. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качу́р, ‑а, м.

Абл. Качар. У загоне, паміж сухіх мінулагодніх чаротаў, раптам голасна закрычаў качур. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жу́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; незак.

Абл. Размаўляць, гаварыць. Што каму рупіць, той тое і жупіць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́ліна, ‑ы, ж.

Абл. Прызба. Хто на заваліну ўсеўся, Хто проста апёрся на плот. В. Макарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́жна, прысл.

Абл. Бесперапынна, настойліва, упарта. Антось заложна і цярпліва У землю ўкладваў свае сілы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)