хваста́ч, ‑а, м.
Абл. Трапкач. [Маці] схапіла са сцяны палатняны хвастач ды за .. [сынам], хацела адлупіць. Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)