вы́смактаць сов., прям., перен. вы́сосать;
◊ в. з па́льца — вы́сосать из па́льца;
в. усе́ со́кі — (з каго) вы́сосать все со́ки (из кого)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апі́сваць несов.
1. в разн. знач. опи́сывать;
2. (што на каго) завеща́ть (что кому); отпи́сывать (что кому);
1, 2 см. апіса́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зрачы́ся (каго, чаго) сов., разг. отре́чься (от кого, чего);
з. сваі́х слоў — отре́чься от свои́х слов;
з. бацько́ў — отре́чься от роди́телей
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папакпі́ць (з каго, чаго) сов., разг. (долго, неоднократно) понасмеха́ться (над кем, чем), поиздева́ться (над кем, чем), зло пошути́ть (над кем, чем)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падне́сены
1. (да каго, чаго, к каму, чаму) поднесённый (к кому, чему);
2. поднесённый, преподнесённый;
1, 2 см. падне́сці 1, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́касць ж., в разн. знач. ка́чество ср.;
інспе́кцыя па ~сці — инспе́кция по ка́честву;
◊ у ~сці — (каго, чаго) в ка́честве (кого,чего)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
lover [ˈlʌvə] n.
1. палюбо́ўнік; палюбо́ўніца; каха́нак; каха́нка
2. ама́тар; ама́тарка; пакло́ннік; пакло́нніца; прыхі́льнік; прыхі́льніца;
She’s a great opera lover. Яна вялікая аматарка оперы.
♦ a lovers’ quarrel ≅ хто каго́ лю́біць, той таго́ i чу́біць; хто каго́ каха́е, той таго́ і чапа́е
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Падо́бны ’які мае падабенства з кім-, чым-н., нагадвае каго-, што-н.’ (ТСБМ), ’прыгожы, здатны, добры да чаго-н.’ (Федар. VII). Агульнаславянскае: рус. подо́бный, укр. подо́бний, поді́бний, ст.-слав. подобьнъ, чэш., славац. podobný і г. д. Праслав. podobьnъ, якое ад podobiti < doba (гл. даба), з першапачатковым значэннем ’падыходзячы’ (гл. Фасмер, 3, 298; Брукнер, 91).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пазы́чыць ’даць каму-н. што-н. у доўг; узяць у каго-н. што-н. у доўг, на час’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Шпіл., Мядзв., Бессон., Шат.), позы́чыць (ТС). Рус. зах. позы́чить ’тс’, ст.-рус. позычити (XIV ст.). З польск. pożyczyć ’браць, даваць у доўг’ ад pożytek ’карысць, выгада’ (Фасмер, 3, 304). Адносна ‑з‑ гл. зычыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Прамётная ’нябачная сіла, якая рухаецца вельмі хутка’ (Нас.), праменні іх ’хуліган, гарэзнік’ (Сл. ПЗБ), прамётпік ’той, хто бегае, не звяртаючы ўвагу ні на што’ (Нас.), праметла ’турбота, непакой’ (шальч., Сл. ПЗБ); сюды ж прапётная ’нябачная сіла, якая хутка праносіць што-небудзь, каго-небудзь з аднаго месца на другое’ (Нас.) з ад’ідэацыяй да лятаць. Гл. апраметная.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)