Verbum

прыгалу́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго (што).

Прылашчыць (разм.).

П. дзіця.

|| незак. прыгалу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

прыдушы́ць, -ушу́, -ўшыш, -ўшыць; -ўшаны; зак., каго (што).

Прыціснуўшы, задушыць.

П. кураня.

|| незак. прыду́шваць, -аю, -аеш, -ае.

прысва́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго (разм.).

Знайшоўшы (жаніха, нявесту), пасватаць.

|| незак. прысва́тваць, -аю, -аеш, -ае.

развярце́ць, -вярчу́, -ве́рціш, -ве́рціць; -вярці́; -ве́рчаны; зак., каго-што.

Вызваліць ад абгорткі, раскруціць.

Р. цукерку.

Р. палец.

раскалашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш. -ма́ціць; -ма́чаны; зак., каго-што (разм.).

Разбіць, растрапаць; разграміць у бойцы.

Р. гарнізон праціўніка.

рассупо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Развязаць супоню на хамуце.

|| незак. рассупо́ньваць, -аю, -аеш. -ае.

рэнамэ́, нескл., н., каго (уст. і кніжн.).

Усталяваная рэпутацыя, агульная павага.

Захаваць сваё р.

Р. добрага чалавека.

сердава́ць, сярду́ю, сярду́еш, сярду́е; сярду́й; незак. (разм.).

Адчуваць злосць, раздражненне, гнеў на каго-н.

С. на сына.

спаку́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які спакушае каго-н.

|| ж. спаку́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

справядлі́васць, -і, ж.

1. гл. справядлівы.

2. Справядлівыя, аб’ектыўныя адносіны да каго-н.

Раздзяліць грошы па справядлівасці.