Verbum

плява́, ‑ы, ж.

Вельмі тонкая скурка, тканка ў жывёльным або раслінным арганізме.

поліартры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Адначасовае або паслядоўнае захворванне многіх суставаў.

[Ад грэч. poly — многа і arthron — сустаў.]

праекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае праекцыю або мае адносіны да праекцыі.

процібо́левы, ‑ая, ‑ае.

Які аслабляе або здымае боль, адчуванне болю. Проціболевае лякарства.

райцэ́нтр, ‑а, м.

Горад або пасёлак гарадскога тыпу, які з’яўляецца цэнтрам раёна.

расстры́га, ‑і, м.

Служка рэлігійнага культу, пазбаўлены сану, або манах, пазбаўлены манаства.

сабо́раванне, ‑я, н.

Царкоўны абрад — памазанне ялеем цела цяжкахворага або паміраючага чалавека.

саву́чань, ‑чня, м.

Той, хто вучыцца або вучыўся разам з кім‑н.

самавя́з, ‑а, м.

Гальштук або пояс, якія завязваюцца на сабе пры надзяванні.

сацдагаво́р, ‑а, м.

Дагавор аб сацыялістычным спаборніцтва паміж асобнымі работнікамі або калектывамі.