reprove

[rɪˈpru:v]

v.t.

га́ніць, ганьбава́ць каго́, крыча́ць на каго́

to reprove the boy for teasing the cat — накрыча́ць на хлапца́ за то́е, што дра́жніць ката́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

начина́я

1. деепр. пачына́ючы; распачына́ючы;

2. в знач. предлога (с кого, чего, от кого, чего) пачына́ючы (з каго, чаго, ад каго, чаго);

начина́я с э́той страни́цы пачына́ючы з гэ́тай старо́нкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

косну́ться сов.

1. (дотронуться) дакрану́цца (да каго, чаго), даткну́цца (да каго, чаго);

2. перен. (затронуть) закрану́ць;

косну́ться вопро́са закрану́ць пыта́нне;

3. (о деле, речи и т. п.) зайсці́; см. каса́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кого́ мест. род., вин., см. кто;

не́ у кого, не́ от кого няма́ ў каго́, няма́ ад каго́;

ни у кого́, ни от кого́ ні ў ко́га, ні ад ко́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испыта́ть сов.

1. вы́прабаваць (каго, што), праве́рыць (каго, што), зрабі́ць іспы́ты (каму, чаму); (исследовать) дасле́даваць;

2. (что — изведать) зазна́ць, зве́даць; (претерпеть — ещё) перане́сці; (почувствовать — ещё) адчу́ць; (пережить) перажы́ць; (узнать) пазна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развя́зываться

1. (открепляться) развя́звацца;

2. перен. (отделываться) разг. адчэ́плівацца, адвя́звацца (ад каго, ад чаго); (избавляться, освобождаться) пазбаўля́цца (ад каго, ад чаго); см. развяза́ться​ 1, 2;

3. страд. развя́звацца; см. развя́зывать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вініць ’вінаваціць’ (БРС, КТС, Нас., Бяльк.), укр. винити ’вініць’, рус. винить, арханг. винуть ’тс’, ст.-рус. винити ’быць прычынай чаго-небудзь, вінаваціць, абвінавачваць, асуджаць, караць’, польск. winić ’прызнаваць вінаватым, абвінавачваць’; ’караць, абкладваць штрафам’; ’плаціць за шкоду, кампенсаваць’, в.-луж. winić ’абвінавачваць’, чэш. viniti ’вініць, лічыць каго-небудзь вінаватым, прыпісваць каму-небудзь адмоўную рысу’, славац. viniť ’абвінавачваць’, макед. вини ’вініць каго-небудзь’, балг. виня ’вініць, абвінавачваць’. Прасл. viniti ўтворана ад назоўніка віна 1 (гл.) і суф. ‑iti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасі́ць, прашу́, про́сіш, про́сіць; незак.

1. каго (што), чаго, аб кім-чым і з інф. Звяртацца да каго-н. з просьбай аб чым-н.

П. дапамогі. П. літасці.

2. каго (што), за каго (што), аб кім (чым). Клапаціцца аб кім-н., заступацца за каго-н.

П. за таварыша.

3. каго (што). Запрашаць, зваць.

П. гасцей за стол.

4. што. Назначаць цану (разм.).

Колькі просіш за хату? (якая цана?).

5. што і без дап. Жабраваць (уст.).

П. міласціну.

|| зак. папрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падо́бны (на каго, што, да каго, чаго і без дап.) похо́жий (на каго, что); схо́дный, схо́жий (с кем, чем), подо́бный (кому, чему и без доп.);

~ныя трохвуго́льнікі — мат. подо́бные треуго́льники;

◊ нічо́га ~нага! — ничего́ подо́бного! ничу́ть не быва́ло!

і да таго́ ~нае — (сокращённо і да т.п. —) и тому́ подо́бное (сокращённо и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прысукрава́цца ’прыладзіцца, прысуседзіцца (да каго-небудзь, чаго-небудзь дзела сваёй выгады, карысці), паддобрыцца’ (Янк. 1, Мат. Гом.). Утворана па аналогіі з прысука́цца (гл.) ад су́крыцца ’завівацца’, гл. сукры, сукрутка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)