ordineren

vt

1) царк. пасвяча́ць у сан

2) прыпі́сваць (лякарства)

3) рабі́ць прыём (хворых)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

integreren

vt

1) матэм. інтэграва́ць

2) рабі́ць інтэгра́цыю, (прымусо́ва) аб’ядно́ўваць (адну краіну з другой)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Glsse

f -, -n тлумачэ́нне, заўва́га (на палях), камента́рый

sine ~n mchen — рабі́ць ірані́чныя заўва́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

notch [nɒtʃ] n.

1. ступе́нь; узро́вень

2. зару́бка, зару́біна, засе́чка (звыч. у форме англійскай літары V);

make/cut a notch on a stick рабі́ць засе́чку на па́лцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

salve2 [sælv] v. ма́заць ма́ззю; заспако́йваць, змякча́ць ( боль);

salve wounds кла́сці бальза́м на ра́ны, заго́йваць ра́ны;

salve one’s conscience fml рабі́ць што-н., каб заспако́іць сумле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Spanish2 [ˈspænɪʃ] adj. іспа́нскі;

Spanish America «Іспа́нская Аме́рыка», амерыка́нскія краі́ны з іспа́нскай мо́ваю

Spanish money адны́ то́лькі сло́вы;

walk Spanish рабі́ць што-н. пад прыму́сам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spite2 [spaɪt] v. рабі́ць што-н. на злосць; назаля́ць, дапяка́ць (каго́-н.)

cut off one’s nose to spite one’s face зрабі́ць само́му сабе́ на злосць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strengthen [ˈstreŋθn] v. мацава́ць, узмацня́ць; узмацня́цца;

strengthen one’s health падмацо́ўваць здаро́ўе;

strengthen ties of friend-ship умацо́ўваць дружалю́бныя су́вязі;

streng then a solution chem. рабі́ць раство́р мо́цным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stultify [ˈstʌltɪfaɪ] v. fml выстаўля́ць (каго-н., што-н.) у сме́шным вы́глядзе; рабі́ць бескары́сным, бессэнсо́ўным;

stultify еfforts to do smth. зве́сці да нуля́ намага́нні зрабі́ць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ва́льнуць ’з усёй сілы стукнуць’ (З нар. сл.); ’ударыць’ (Жд.). Да валіць ’кідаць на зямлю, прымушаць упасці’ або валяць ’пачынаць што-небудзь рабіць з энергіяй, з імпэтам’; параўн. валяй, валяйце ’дзейнічай(це)’. Націск можна тлумачыць аналогіяй з бахнуць, стукнуць і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)