Капы́жыцца ’фанабэрыцца’ (КЭС, лаг.), капызіцца ’капрызіць’ (Нас.). Кантамінацыя капыціцца (гл.) і капрызіцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Капы́за ’запальчывы чалавек’ (Яўс.). Кантамінацыя капыжыцца і капрыза (гл.). Параўн. капыціцца ’капрызіцца’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кгві́нты ’губы’: «Кгвінты свае надуў», «Спусціў нос на кгвінты» (Нас.). Параўн. квінта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Керма́ш ’кірмаш, шум, гоман, неспакой’ (Нас., Фед., Сцяшк.), ’свята’ (Жыв. сл.). Гл. кірмаш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клеве́ц ’малаток для кляпання кос, для насякання жорнаў’ (Нас., Выг., Грыг.). Гл. клявец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кля́тба ’прысяга, праклёны’ (Нас., Сл. паўн.-зах., Нар. сл., Жд. 2). Гл. клясці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кліне́ц ’клінападобныя жамерыны з канаплянага семя пасля выціскання алею’ (Нас.). Гл. клін©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́нча ’тс’ (ТСБМ, Нас., ТС, Бяльк., Сцяшк., Жыв. сл., Жд. 2). Гл. канец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кра́ец ’акраец, луста, скіба’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц., Бяльк., Мат. Маг.). Гл. краяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кісля́ціна ’шэрсць, выбраная з вырабленай скуры’ (Нас.). Параўн. кислятина ’тс’ (Дабр.). Гл. кіслы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)