раскалаці́ць, ‑калачу, ‑калоціш, ‑калоціць; зак., што.

1. Інтэнсіўна мяшаючы, калоцячы (у 5 знач.), размяшаць, зрабіць раўнамерным раствор чаго‑н. Калёсамі раскалацілі гразь. Раскалаціць цеста на бліны.

2. Разм. Разбіць, размалаціць. Раскалаціць гаршчок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

krébsen

vi

1) лаві́ць ра́каў

2) разм. адступа́ць наза́д; паўзці́, кара́скацца

3) намага́цца (зрабіць што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rásten

vi адпачыва́ць, зрабі́ць прыва́л

◊ rast' ich, so rost' ich ≅ пад ляжа́чы ка́мень вада́ не цячл

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

generálüberholen

неаддз. vt (ужыв. толькі ў inf i part II) зрабі́ць капіта́льны рамо́нт (аўтамабіля і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mútwille

m -ns гарэ́злівасць, сваво́льства, жва́васць

etw. aus láuter ~ tun* — зрабі́ць што-н. з чы́стага сваво́льства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Begínnen

sub n -s пачына́нне

vorm ~ sich besínnen macht gewínnen* — прысл. перш чым зрабі́ць, до́бра паду́май

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinrühren

vt заме́шваць, зава́рваць

◊ j-m étwas Schlímmes [éine schöne Súppe] ~ — зрабі́ць каму́-н. непрые́мнасць, завары́ць каму́-н. ка́шу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erschlíeßen

* vt

1) адкрыва́ць

2) асво́йваць

3) тлума́чыць, раскрыва́ць (напр. значэнне слова)

4) зрабі́ць вы́вад, заключы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

blunder

[ˈblʌndər]

1.

n.

дурна́я памы́лка; хі́ба f.

2.

v.i.

1) схі́біць, зрабі́ць дурну́ю памы́лку

2) брысьці́, блука́ць

3.

v.t.

1) рабі́ць няпра́вільна; парта́чыць, рабі́ць брак

2) вы́казаць глу́пства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зляпі́ць, зляплю, злепіш, злепіць; зак., каго-што.

1. Зрабіць што‑н. лепкай. Зляпіць снежную бабу. Ластаўкі зляпілі гняздо пад страхой. // перан. Зрабіць неакуратна, хутка, на скорую руку. Вершы па заказу не пісаліся. Калі і злепіш які, выглядаў кволым, змардаваным. Калачынскі. — А раней злепіць чалавек халупу: мох сабе тырчыць, вуглы сабе, нават канцы бярвення не адпілуе... Васілевіч.

2. Разм. Злучыць чым‑н. ліпкім, клейкім; склеіць. Зляпіць лісты паперы. // Змацаваць кавалкі, часткі чым‑н. клейкім, ліпкім. Зляпіць кавалкі статуэткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)