сінтэзава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Зрабіць (рабіць) сінтэз (у 1 знач.); абагульніць (абагульняць), злучыць (злучаць).

2. Атрымаць (атрымліваць) шляхам сінтэзу (у 2 знач.).

С. вадкае паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -мяша́ны і -ме́шаны; зак., што.

Прыгатаваць што-н. шляхам размешвання лыжкай, мешалкай і пад.

Р. цукар у шклянцы чаю.

|| незак. разме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разме́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убаку́, прысл.

1. У некаторым аддаленні ад каго-, чаго-н.

Стаяць у.

У. ад дарогі.

2. перан. Па-за асноўным напрамкам дзейнасці, па-за агульным шляхам развіцця.

Стаяць у. ад грамадскага жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меліяра́цыя, ‑і, ж.

Сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на паляпшэнне зямель шляхам асушэння, арашэння і пад.

[Ад лац. melioratio — паляпшэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Набыць шляхам абмену многа чаго‑н. Навыменьваць марак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навя́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., чаго.

Прыгатаваць шляхам вялення ў нейкай колькасці. Навяліць рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыварны́, ‑ая, ‑ое.

Прымацаваны да чаго‑н. шляхам прыварвання. Прыварное лязо сякеры. Прыварное кольца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анані́зм, ‑у, м.

Ненармальнае (без палавога акта) задавальненне палавога пачуцця шляхам раздражнення палавых органаў.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабалаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Вырашыць якое‑н. пытанне шляхам паўторнай балаціроўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безграшо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які ажыццяўляецца без грошай, шляхам безнаяўных або натуральных разлікаў. Безграшовы разлік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)