worms

pl.

рабакі́, глісты́ (хваро́ба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бруцэлёз, ‑у, м.

Заразная хвароба коз, авечак, свіней, буйнай рагатай жывёлы, здольная перадавацца ад іх чалавеку.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іхтыёз, ‑у, м.

Скурная, звычайна спадчынная хвароба, пры якой скура пакрыта цвёрдымі шурпатымі лускавінкамі; рыбіна луска.

[Ад грэч. ichthys — рыба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапі́ўніца, ‑ы, ж.

Хвароба, якая суправаджаецца свербам і паяўленнем на скуры пухіркоў, падобных да апёкаў крапівой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітафто́ра, ‑ы, ж.

Грыб, які паразітуе на розных раслінах, а таксама хвароба бульбы, выкліканая гэтым грыбам.

[Ад грэч. phytón — расліна і phthorá — знішчэнне, пагібель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

radiation [ˌreɪdiˈeɪʃn] n. phys. радыя́цыя; выпраме́ньванне;

atomic radiation я́дзернае выпраме́ньванне;

radiation sickness med. прамянёвая хваро́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

complaint [kəmˈpleɪnt] n.

1. нездавальне́нне, незадавальне́нне, незадаво́ленасць

2. ска́рга;

make a complaint ска́рдзіцца

3. хваро́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эпіле́псія

(гр. epilepsia)

хранічная хвароба галаўнога мозгу, якая выклікае сутаргавыя прыступы са стратай прытомнасці; падучая хвароба.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

я́зва, -ы, ж.

1. Гнойная або запалёная ранка на скуры ці слізістай абалонцы.

Незагойная я.

2. перан. Зло, шкода.

Грамадскія язвы.

3. перан. Пра шкадлівага, з’едлівага чалавека (разм.).

○ Сібірская язва — вострая заразная хвароба жывёлы і чалавека.

Язва страўніка — хранічнае захворванне страўніка з пашкоджаннем слізістай абалонкі.

|| памянш. я́звачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. я́звавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Язвавая хвароба (язва страўніка або дванаццаціперснай кішкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гры́жа, -ы, мн. -ы, грыж, ж.

1. Хвароба, звязаная з выпадзеннем часткі якога-н. унутранага органа за межы поласці, у якой ён знаходзіцца.

2. Выпучаны такім чынам орган.

|| прым. гры́жавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)