бялі́лы мн.

1. (белая фарба) wéiße Fárbe;

свінцо́выя бялі́лы Bléiweiß n;

цы́нкавыя бялі́лы Zínkweiß n - і -es;

2. (для твару) wéiße Schmínke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ink

[ɪŋk]

1.

n.

чарні́ла n., чэ́рня f.; друка́рская фа́рба

2.

v.t.

1) пазнача́ць чарні́лам

2) пакрыва́ць лі́тары друка́рскай фа́рбай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бланфі́кс

(фр. blanc-fixe)

мінеральная фарба з сярністакіслага барыю, якая выкарыстоўваецца як напаўняльнік пры вырабе паперы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

серыгра́фія

(ад гр. serikon = шоўк + -графія)

трафарэтны друк, пры якім фарба праціскаецца ракелем праз тонкую сетку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-храмія, -хромія

(ад гр. chroma = колер, фарба)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «афарбоўка».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ВЫСО́КІ ДРУК,

спосаб друкавання, пры якім фарба перадаецца на паперу або інш. матэрыял друкавальнымі элементамі друкарскай формы, размешчанымі вышэй заглыбленых прабельных. Выкарыстоўваецца для друкавання кніг, газет, шматфарбавых рэпрадукцый і інш. Адрозніваецца выразнасцю і рэзкасцю выявы, каляровай насычанасцю яе элементаў.

Высокі друк — самы даўні спосаб друкавання, яго вытокі — у культуры Карэі, Кітая, Японіі (8 ст.). Першыя друкарскія формы рабілі з гладкіх дошак, у якіх выразалі паглыбленні (прабельныя элементы), а некранутыя месцы стваралі выяву. Такія формы часам выкарыстоўваюць і цяпер у мастацкай рэпрадукцыі (гл., напр., Гравюра). З развіццём кнігадрукавання формы сталі састаўныя (з асобных літар і знакаў). Сучасныя тэкставыя формы высокага друку набіраюць на фотанаборных (часам на літара- і радкаадліўных) наборных машынах, а ілюстрацыі друкуюць з клішэ. У працэсе друкавання на друкарскіх машынах фарба спец. валікам наносіцца на элементы формы, якія выступаюць, затым форма паслядоўна прыціскаецца да паперы і пакідае на ёй адбітак. Высокі друк саступае месца (як і глыбокі друк) больш прагрэсіўным тэхналогіям (афсетны друк, камп’ютэрныя сістэмы).

Літ.:

Полянский Н.Н. Технология полиграфического производства: (Основы полиграфии). Ч. 2. Печатное и брошюровочно-переплетное производство. М., 1982.

т. 4, с. 323

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

stain​1 [steɪn] n.

1. пля́ма;

a stain remover сро́дак для вывядзе́ння пля́маў

2. цень, га́ньба;

the stain upon his honour цень на яго́ рэпута́цыі

3. фа́рба; пратра́ва; фарбава́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парцяны́, ‑ая, ‑ое.

Баваўняны, ільняны, не шарсцяны. Сева, наадварот, і ў салдацкай гімнасцёрцы, у парцяных галіфэ.. выглядаў цудоўна. Карпаў. [Жанчына:] — А я корціку аснавала шэсць губак... аснова парцяная, а ўток суконны будзе... Нікановіч. // Прызначаны для фарбавання льняной або баваўнянай пражы ці вырабаў з такой пражы. Парцяная фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грунтавы́

1. Grund-;

грунтава́я вада́ Grúndwasser n -s;

грунтава́я даро́га únbefestigte Lándstraße;

2. (пакрыты грунтам пад фарбу) Grundíer-;

грунтава́я фа́рба Grundíerfarbe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хром

(гр. chroma = колер, фарба)

1) хімічны элемент, цвёрды метал шэра-стальнога колеру, які выкарыстоўваецца для вырабу цвёрдых сплаваў, для пакрыцця металічных вырабаў;

2) соль хромавай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як жоўтая, аранжавая, чырвоная ці зялёная фарба;

3) сорт мяккай тонкай скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)