◎ Пі́нтус ’нервовы чалавек, псіх’ (бых., ЖНС). Няясна. Магчыма, з нейкай незасведчанай мянушкі. Тур. pinti ’жмінда’, ’нікудышні, абадранец, варты жалю’ — трохі аддаленае семантычна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́шка (rászka) ’птушка драч’ (Тур.). Магчыма, ад зафіксаванага там жа drászki, што можа паходзіць ад драч ’тс’ з адпадзеннем пачатковага д (d).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Суважа́ць (suważaci) ’спачуваць’ (Тур.): stała ziaziulka suważaci (клец., Федар. 7). Няясна; паводле кантэксту, хутчэй ’суцяшаць’, параўн. разважаць (гл.) ’рассейваць трывогу, суцяшаць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бей

(тур. bey = князь)

тытул феадальнай знаці або службовых асоб у некаторых краінах Блізкага і Сярэд. Усходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзі́да

(польск. dzida, ад тур. dzida)

старажытная зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам; піка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дуду́к

(тур. düdük)

духавы драўляны музычны інструмент у выглядзе трубкі з 9 адтулінамі, пашыраны ў народаў Каўказа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэй

(тур. dayi)

1) ганаровае званне ў янычарскіх войсках;

2) тытул правіцеля Алжыра ў 1671—1830 гг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кафта́н

(тур., кр.-тат. kaftan, ад перс. kaftan)

даўнейшая верхняя мужчынская і жаночая вопратка з доўгімі поламі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пара́

(тур. para)

разменная манета Турцыі, роўная ​1/40 куруша (піястра), і Югаславіі, роўная ​1/100 дынара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ра́йя

(тур. raya, ад ар. ra’ijah = статак)

падатковае насельніцтва ў султанскай Турцыі, з 18 ст. — немусульманскае насельніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)