Verbum

разлаго́дзіць, ‑годжу, ‑годзіш, ‑годзіць; зак., каго.

Разм. Зрабіць лагодным, больш лагодным. — Ну чаго, чаго ты так маркоцішся? — змяніла тон Адэля і абняла яго.. — і гэтым разлагодзіла бацьку. Броўка.

міралю́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і міралюбівы. Паша краіна заўсёды была, ёсць і застанецца міралюбнай. «Работніца і сялянка». Тон князя змяніўся і з сухавата-здзеклівага стаў амаль міралюбным. Караткевіч.

падбадзёрлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які надае ўпэўненасць, сілу, падымае настрой. Падбадзёрлівы тон. □ Халоднае золкае паветра ўварвалася ў пакой, прынёсшы з сабой непаўторныя пахі вясны — свежыя, падбадзёрлівыя, поўныя неспакою, абнаўлення. Шыцік.

прымірэ́нчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які садзейнічае прымірэнню, выказвае згоду. Прымірэнчы тон. □ Дзед Пранук сустракаў .. [Палашку] прымірэнчай рэплікай: — Вось і скварку з’ямо. Лынькоў.

2. Які мае адносіны да прымірэнца, прымірэнства. Прымірэнчыя настроі.

бурклі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць бурчаць, выказваць нездаволенасць. [Хурс] прыстаў у прымы да паўпанскага фальварковага пакідзішча — да старой паненкі — худой, касцістай і бурклівай ведзьмы. Чорны. // Які вызначаецца нездаволенасцю, раздражненнем. Бурклівы голас, тон.