адру́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. адруз, ‑ла; зак.
Разм. Стаць адрузлым. Усё скрозь закіпела: снег адруз, з узгоркаў паімчалі ручаіны. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Разм. Зачараваць. Счараваў вяскоўцаў снег: Хоць бы слова, крык ці смех, — Ціха-ціха. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zergéhen
* vi раствара́цца, растава́ць, распуска́цца
Bútter ~ lássen* — растапі́ць ма́сла
zergángener Schnee — мо́кры снег
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
закарэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Засохнуць, зацвярдзець, ператварыцца ў корку. Кроў закарэла. □ Снег, снег. Нагой ступіў, не правальваецца, закарэў пасля адлігі. Калачынскі. Наскочыў мароз — закарэла гразь, умерзла і аж патрэскалася голая зямля. Капыловіч.
2. Пакрыцца засохлай граззю, кроўю і пад.; забрудзіцца. Рана закарэла. Рукі закарэлі ад гразі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згрэ́бці сов.
1. в разн. знач. сгрести́; (собрать в кучу — ещё) ску́чить;
з. се́на — сгрести́ (ску́чить) се́но;
з. снег з да́ху — сгрести́ снег с кры́ши;
2. разг. схвати́ть;
з. ў ру́кі што-не́будзь — схвати́ть в ру́ки что́-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пабялі́ць сов.
1. в разн. знач. побели́ть;
п. па́кой — побели́ть ко́мнату;
снег ~лі́ў дрэ́вы — снег побели́л дере́вья;
2. (о многом) вы́белить;
п. пало́тны — вы́белить холсты́;
3. (нек-рое время) побели́ть;
крыху́ ~лі́ў ды кі́нуў — немно́го побели́л и бро́сил
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ссу́нуцца сов.
1. (переместиться, двигаясь) сдви́нуться; смести́ться;
2. упа́сть, свали́ться;
снег ~нуўся са страхі́ — снег упа́л (свали́лся) с кры́ши;
3. (двигаясь, приблизиться друг к другу) сдви́нуться;
4. (сползти вбок) съе́хать;
ша́пка ~нулася на паты́ліцу — ша́пка съе́хала на заты́лок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зашэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які зашэрх; зацвярдзелы. На прадвесні, калі пад нагамі ўночы хрупасцеў зашэрхлы снег, Жэня правяла .. [Зыбіна] у партызанскі атрад. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заледзяне́лы, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты лёдам; абледзянелы. За акном бушавала завіруха, на заледзянелыя шыбы сыпаўся снег. Лупсякоў. // Азяблы, халодны як лёд. Заледзянелыя рукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.
Разм. Пра надыход вечара, вячэрняй цемені, змроку. Абвечарэла, пачалася мяцеліца, праз рэдкі альшэўнік гнала снег з поля. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)