Ránzen
m -s, - ра́нец, су́мка;
den ~ pácken пакла́сці рэ́чы ў ра́нец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вышурэ́нне ’вышароўванне’, вымыванне з дапамогай жорсткай рэчы’ (Бяльк.). З вышараванне да шараваць (гл.) з пропускам суфікса, відавочна, для падкрэслівання аднаразовасці дзеяння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пажы́так ’дробны скарб, хатнія рэчы; здабыча, пажыва’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Шат.), пожы́ток ’узятак’ (Ніканчук, Лексика Полесья). З польск. pożỳtek ’карысць, выгада’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пустаглу́м ’хто бескарысна марнуе грошы ці іншыя каштоўныя рэчы’ (Варл.). Да глуміць ’псаваць, марнаваць’, параўн. попусту, упустую (траціць грошы і пад.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гніллё, ‑я, н., зб.
Разм. Пра гнілыя прадметы, рэчы. Страха.. [лазні] зусім адсунулася, сцены ледзь трымаліся. Не будыніна, а гніллё. Чарнышэвіч. Ілля наробіць гнілля. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разго́ртка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Спец. Разгорнутая на плоскасці паверхня геаметрычнай фігуры. Гарызантальная разгортка. Разгортка мнагагранніка. // Наогул пра чарцёж якога‑н. прадмета, рэчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усёзнішча́льны, ‑ая, ‑ае.
Які знішчае, разбурае ўсё, прыводзіць да гібелі ўсё. Цяпер.. [Ірына] сама павінна ўдыхнуць у гэтыя няхітрыя рэчы страшэнную, усёзнішчальную сілу разбурэння. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
называ́ць гл назваць;
◊ называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі die Dínge beim (réchten [ríchtigen]) Námen nénnen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
*Мадрашчы́, драг. мо̂дрошчі́ ’пыхлівыя выдумкі, жарты’ (Нар. словатв.), укр. мудрощі ’хітрамудрыя выдумкі, прыёмы’, ’мудрагелістыя рэчы, цяжкія для разумення або выканання’ з му́дры.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пазабіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.
1. Забраць з сабой, да сябе ўсё, многае або ўсіх, многіх.
П. рэчы.
П. дзяцей з дзіцячага сада.
2. Забраць сілай усё, многае або арыштаваць ці прызваць усіх, многіх.
Рабаўнікі пазабіралі дабро.
Хлопцаў пазабіралі ў армію.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)