Stümper

m -s, - дрэ́нны рабо́тнік; дылета́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Partéifunktionär

m -s, -e парты́йны рабо́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pfúscher

m -s, - дрэ́нны рабо́тнік, халту́ршчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pláner

m -s, - рабо́тнік пла́навага аддзе́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

welfare officer [ˈwelfeəˌɒfɪsə] n. рабо́тнік па пыта́ннях сацыя́льнай дапамо́гі (ва ўстанове, на заводзе і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Рабо́чы ’працоўны’, ’работнік’ (ТСБМ), ’прыстасаваны да пэўнага віду работы’, ’працалюбівы’: рабочы конь (Касп., Стан.; паст., вільн., Сл. ПЗБ), ’работнік’ (брасл., Сл. ПЗБ). Дзеепрыметнік ад рабіць (гл.), параўн. кароткую форму рабо́ч ’працалюбівы’: рабоч, да не багат (Сержп. Казкі); субстантывацыя адбылася, хутчэй за ўсё, пад уплывам рус. рабочий ’прадстаўнік рабочага класа; наёмны рабочы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бібліятэ́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік бібліятэкі (у 1 знач.).

|| ж. бібліятэ́карка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. бібліятэ́карскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуражы́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік па нарыхтоўцы, захаванні і выдачы фуражу.

2. Той, хто адпраўлены на фуражыроўку (гіст.).

|| прым. фуражы́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлефані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па тэлефаніі.

2. Работнік тэлефоннай станцыі.

|| ж. тэлефані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stockboy

[ˈstɑ:kbɔɪ]

n.

рабо́тнік на скла́дзе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)