blur 1 [blɜ:] n.
1. невыра́ знасць, цьмя́ насць; расплы́ вістасць;
Everything is a blur when I take off my glasses. Усё як адна пляма, калі я здымаю акуляры.
2. пля́ ма, зага́ на;
cast a blur on smb. ’s reputation псава́ ць чыю́ -н. рэпута́ цыю
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
corrupt
[kəˈrʌpt]
1.
adj.
1) сапсу́ ты, скарумпава́ ны, прада́ жны, несумле́ нны (чалаве́ к)
2) сапсу́ ты папра́ ўкамі, зьме́ намі
3) гнілы́ , сапсу́ ты
2.
v.
1) псава́ ць , разбэ́ шчваць
2) падкупля́ ць
3) перакру́ чваць
4) гніць, псава́ цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
damage
[ˈdæmɪdʒ]
1.
n.
1) шко́ да f. о́ джаньне, пакале́ чаньне n.
2) informal m. а́ так, стра́ та f.
2.
v.t.
шко́ дзіць; псава́ ць ; кале́ чыць
3.
v.i.
псава́ цца, быць пашко́ джаным
•
- damages
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
goof
[gu:f]
1.
n. , Sl.
1) прасьця́ к -а́ m. у́ рань -ня m. і́ ца m. & f.
2) дурна́ я памы́ лка f.
2.
v.i.
рабі́ ць памы́ лку, памыля́ цца
3.
v.t.
парта́ чыць, псава́ ць спра́ ву
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
undo
[ʌnˈdu:]
v.t. -did, -done, -doing
1) разьвя́ зваць, расшпі́ льваць
to undo the package — раскры́ ць паку́ нак
2) адрабля́ ць
What’s done cannot be undone — Што зрабі́ лася, наза́ д не адро́ біш
3) руйнава́ ць; псава́ ць , ні́ шчыць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
kapú tt
a разм.
1) разбі́ ты, палама́ ны, сапсава́ ны
~ má chen — (са)псава́ ць , (па)лама́ ць
2) сто́ млены, змо́ раны, знямо́ жаны
~ gé hen* — vi (s) (са)псава́ цца, разбі́ цца
sich ~ lá chen — разм. паміра́ ць са сме́ ху
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
га́ дзіць , ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.
Разм.
1. што і без дап. Забруджваць спаражненнямі. Галубы гадзяць падаконнік.
2. што . Псаваць , брудзіць. Нельга гадзіць мэблю.
3. Шкодзіць, рабіць подласці.
4. Нудзіць, выклікаць пачуццё агіды. Усё нячыстае мяне гадзіць. / у безас. ужыв. Яго гадзіла.
гадзі́ ць , гаджу́ , го́ дзіш, го́ дзіць; заг. гадзі́ ; незак.
1. Старацца задаволіць каго‑н., робячы прыемнае, патрэбнае; дагаджаць. Госцю гадзі, ды і сябе глядзі. Прыказка .
2. Садзейнічаць, спрыяць каму‑, чаму‑н. Ішлі дажджы. І гэта вельмі гадзіла на поле. Чорны .
3. каго . Абл. Наймаць на працу на пэўны час. Стэпа засаб пяць год гадзіла яго пастухом у сваім мястэчку. Гартны .
•••
Гадзіць як благой (ліхой) скуле
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Глум , глумі́ цца , глумі́ ць ’псаванне; адходы’, ’псавацца, псаваць ’, ’жартаваць і да т. п.’ (БРС , Шат. , Касп. ). Вельмі разгалінаванае сямейства слоў, вядомае ва ўсіх групах слав. моў. Прасл. *glumiti (sę ), *glumъ , *gluma (агляд вялікага матэрыялу гл. у Трубачова, Эт. сл., 6, 147–149). Зыходным для дзеяслова *glumiti лічацца назоўнікі *gluma , *glumъ , якія даследчыкі суадносяць з *glupъ . Услед за Бернекерам (1, 308) лічыцца роднасным са ст.-ісл. glaumr ’шумная забава’, ст.-англ. glēam ’забава, жарты, гульня’, грэч. χλεύη ’жарт’ і г. д. Іншыя версіі лічацца не вельмі надзейнымі. Гл. яшчэ Фасмер , 1, 416; Слаўскі , 1, 296.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Патво́ р , потву́ р ’паблажлівасць’, ’пяшчота’ (в.-дзв. , Рам. 8; рэч. , Маш. ), патво́ ра ’паблажка, патуранне, песты, свавольства, ду́ дыкі’ (Гарэц. , Юрч. , Нас. ), ’свавольнік’ (Юрч. ), ’упарты’ (Нас. ), патво́ рства ’упартасць’, ’паблажка’, патвара́ ць ’патураць’ (Шат. ), патво́ рыць ’разбэшчваць, псаваць ’ (Нас. , Гарэц. ), ’упарціцца пры выхаванні’ (Нас. ), патворыцца ’псавацца ад паблажак’ (Гарэц. ). Укр. потві́ р , потвора ’страшыдла, бэба’, рус. потво́ ры ’чары’, потвори́ ть ’зачараваць, змяніць’, ст.-рус. потворити ’палепшыць, стварыць нанава’, ’зачараваць’, потворъ ’вядзьмарства’; польск. potwór , potwora , чэш. potvora ’пачвара’. Да па‑ (< прасл. po‑ ) і твары́ ць (< прасл. tvoriti ’рабіць незвычайнае’). Аналагічна літ. padaraĩ ’чары’ < darýti ’рабіць’ (Праабражэнскі , 2, 116; Фасмер , 3, 344). Гл. таксама пачвара .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cripple
[ˈkrɪpəl]
1.
n.
1) кале́ ка -і m. & f. а́ вы -ага m.
2) густы́ за́ расьнік на багні́ стай мясцо́ васьці
2.
adj.
абязьве́ чаны, зьняве́ чаны, скале́ чаны; кульга́ вы
3.
v.t.
1) кале́ чыць, рабі́ ць кульга́ вым
2) шко́ дзіць, псава́ ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)