разва́жыцьI
1. (прыняць рашэнне) entschéiden* vt;
2. (падумаць над чым-н) erwägen* vt, überlégen vt, bedénken* vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
mítunternehmen
* vt
1) уступа́ць у суме́снае вало́данне
2) суме́сна прыня́ць [узя́ць] на сябе́ (што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Positúr
f -, -en по́за, пазіту́ра
sich in ~ sétzen [wérfen*] — стаць у по́зу, прыня́ць по́зу
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verórdnung
f -, -en пастано́ва, прадпіса́нне, зага́д
éine ~ verábschieden — прыня́ць [зацве́рдзіць] пастано́ву
2) мед. рэцэ́пт, назначэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
cap2 [kæp] v.
1. надзява́ць ша́пку; пакрыва́ць верх
2. крыць; узя́ць верх; перагна́ць, перасягну́ць
3. sport прыня́ць у склад/саста́ў кама́нды
♦
cap an anecdote расказа́ць яшчэ́ больш сме́шную гісто́рыю
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Паблэ́нтацца ’лежачы, перабіраць нагамі (пра дзіця)’ (Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка параўноўваюць з польск. poplątać się ’паплесціся’. Але для тлумачэння ‑б‑ трэба, відавочна, прыняць кантамінацыю з бел. блытаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абавяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; заг. абавяжы; зак., каго.
Патрабаваць ад каго‑н. што‑н. выканаць; ускласці на каго‑н. якія‑н. абавязкі. [Страмілін:] Я прапаную абавязаць галоўнага інжынера прыняць усе захады, каб канструкцыя была палепшана як мага хутчэй! Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыча́сце, ‑я, н.
1. Абрад прычашчэння. Прыняць прычасце. □ [Домна:] — Я ўжо два гады на споведзь і на прычасце не хадзіла. Лобан.
2. Віно з кавалачкамі просвіры, якое ўжываецца для прычашчэння. [Дзед] пастаяў у царкве, памаліўся, каўтануў лыжачку салодкага прычасця. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
refuse
I [rɪˈfju:z]
1.
v.t.
адмаўля́ць; не прыма́ць
to refuse an offer — не прыня́ць прапано́вы
to refuse admittance — не дапусьці́ць, не прыня́ць
2.
v.i.
адмаўля́цца
to refuse to discuss the question — адмо́віцца абмярко́ўваць пыта́ньне
She is free to refuse — Яна́ мо́жа адмо́віцца
II [ˈrefju:s]
n.
сьмяцьцё n., адкі́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ры́дка ’мурашка’ (калінк.). Няясна. Магчыма, ад рыць (гл.), паколькі мурашкі капошацца, “рыюцца” ў зямлі, або, калі прыняць, што ў аснову намінацыі быў пакладзены колер, ад руды > *рыды > рыдка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)