су́песак, ‑ску, м.

Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама, глеба такога саставу. Радзіць тут памідоры павінны: такі супесак яны любяць... Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скаламу́да ‘рудая кусьлівая парода балотных мурашак, якая жыве на кургане і травах балот’ (Дразд.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пале́пшаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад палепшыць.

2. у знач. прым. Лепшы па якасці, па сваіх уласцівасцях. Палепшаная парода хатніх жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раку́шачнік, ‑у, м.

Порыстая карбанатная горная парода, якая складаецца з ракавін марскіх жывёл, змацаваных вапняковым ілам. Птушкі клалі .. [яйкі] проста на гарачы ракушачнік. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапа́завы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тапазу, уласцівы яму. Тапазавы бляск. Тапазавая парода.

2. Зроблены з тапазу, з тапазам. Тапазавы пярсцёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wólfshund

m -(e)s, -e ваўкарэ́з (парода сабак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gestéin

n -(е)s, -e каме́нні, го́рная паро́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Вапня́к ’горная парода, якая мае ў сабе вапну’ (БРС). Калька з рус. известняк (Крукоўскі, Уплыў, 119).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кліндух ’дзікі голуб’ (Бяльк.). Укр. клинтух, климець ’парода галубоў’, рус. клинтух ’дзікі голуб’. Няясна (ЕСУМ, 2, 460).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

species [ˈspi:ʃi:z] n. (pl. species) від; разнаві́днасць; род; гату́нак; паро́да;

various animal species ро́зныя паро́ды жывёл;

human species чалаве́чы род, чалаве́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)