point​2 [pɔɪnt] v.

1. (at/to) пака́зваць (пальцамі)

2. (at) накіро́ўваць; цэ́ліцца;

point a gun at smb./smth. цэ́ліцца ў каго́-н./што-н.

3. (to) све́дчыць (аб чым-н.)

♦

point a/the finger (at smb.) абвінава́чваць (каго́-н.)

point out [ˌpɔɪntˈaʊt] phr. v.

1. ука́зваць

2. зазнача́ць; падкрэ́сліваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фільм м Film m -(e)s, -e;

нямы́ фільм Stúmmfilm m;

гукавы́ фільм Tónfilm m;

агу́чаны фільм bespróchener [vertónter] Film;

маста́цкі фільм Spíelfilm m;

дакумента́льны фільм Dokumentárfilm m;

мультыплікацы́йны фільм Tríckfilm m, Zéichenfilm m;

дэтэкты́ўны фільм Kriminálfilm m, Krími m -s, -s;

пака́зваць фільм éinen Film vórführen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

zéigen

1.

vt

1) пака́зваць

der Freund zéigte mir die Stadt — ся́бар паказа́ў мне го́рад

er ließ sich sein Zímmer ~ — ён папрасі́ў паказа́ць яму́ яго́ пако́й

2) пака́зваць, праяўля́ць, выяўля́ць

Fréude an etw. (D) ~ — праяўля́ць, пака́зваць ра́дасць у су́вязі з чым-н.

sie hat mir gezéigt, dass sie mich gern hat — яна́ дала́ мне зразуме́ць, што я ёй падаба́юся

2.vi (auf A) пака́зваць, ука́зваць (на каго-н., што-н.)

er zéigte mit dem Fínger auf ein Haus — ён паказа́ў па́льцам на дом

3.

(sich)

1) пака́звацца, з’яўля́цца

so kann ich mich auf der Stráße nicht ~ — у такі́м вы́глядзе я не магу́ паказа́цца на ву́ліцы

2) пака́зваць [праяўля́ць] сябе́ (якім-н.)

sie zéigte sich uns gegenü- ber von íhrer bésten Séite — яна́ паказа́ла сябе́ ў адно́сінах да нас са свайго́ ле́пшага бо́ку

es wird sich ja ~, wer Recht hat — яшчэ́ вы́явіцца [ста́не я́сным], хто ма́е ра́цыю [чыц пра́ўда]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

map

[mæp]

1.

n.

1) ка́рта, ма́па f.

2) плян -у m.

sky map — ка́рта зо́рнага не́ба

highway map — даро́жная ма́па

weather map — мэтэаралягі́чная ка́рта

2.

v.t.

1) малява́ць ка́рту; пака́зваць на ка́рце

2) склада́ць плян

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

prank

I [præŋk]

n.

шту́чка, шту́ка f., сваво́льства n.; жарт -у m.

to play pranks on each other — вы́кінуць шту́чку, падстро́іць жарт адзі́н аднаму́

II [præŋk]

v.

1) выстро́йвацца, прыбіра́цца як на пака́з

2) пака́зваць сябе́; красава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

По́рскаць ’фыркаць, як конь’, ’паказваць незадавальненне’, ’пыхаць’, ’фыркаць са смеху’ (Касп., Нас., Байк. і Некр.; віл., беласт., Сл. ПЗБ), порс! — дня перадачы фыркання, чыхання і пад. (Нас.). Прасл. *pъrskati, утворанае ад гукапераймання з асноўнай семантыкай ’пырскаць; фыркаць’, што адлюстравалася ў варыянтнай аснове *porx‑/*pors ‑/*pъrsk‑ (Куркіна, Этимология–1994–1996, 48), параўн. укр. по́рскати ’тс’, рус. по́рскать ’пырскаць’, ’фыркаць са смеху’, польск., в.-луж. parskać ’фыркаць, пырскаць’, н.-луж. porskaś ’тс’, чэш. prskati ’тс’, славац. prskať ’тс’, pŕchať ’крапіць’, славен. prhati ’пырскаць’. Роднасныя і.-е. формы — літ. pùrst ’пырх’, purslas ’слінная пена’, purkiti, purkšti ’фыркаць, пырскаць, імжэць’, лат. pùrskât ’фыркаць. пырскаць, імжэць’, ст.-ісл. fors ’вадапад’, хец. papparš ’пырскаць, апырскваць’, ст.-інд. pŕsat‑ ’кропля’, тахар. A, тахар. B pärs‑ ’пакрапіць’, што ўзыходзяць да і.-е. *pers‑/*porso‑ ’марасіць’ > ’пырскаць’, ’дробна сыпаць, абсыпаць’ (Фасмер, 3, 333; Бязлай, 3, 119; Сной, 496; Шустар-Шэўц, 1137).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ска́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Агаляць, паказваць зубы (звычайна пра жывёлу). Сытыя коні то нагінаюцца раз-поразу да высокай травы, то гуляць вушы, скаляць зубы і паіўкваюць адзін па аднаго. Брыль. Падаляка качаргою падварушваў дровы ў печцы і скаліў зубы, крывячыся ад гарачыні. Пестрак.

•••

Скаліць (шчэрыць) зубы — смяяцца, рагатаць; насміхацца. Хлопцы пырснулі ад смеху. [Інструктар райкома:] — Ну, хопіць... Справа сур’ёзная, а вы зубы скаліце. Новікаў. Усе засмяяліся, а Рыгор зазлаваў: — Я сур’ёзна кажу, а ты зубы скаліш! Шашкоў. [Леснічыха:] Ат, што мне зубы з табой скаліць! Няма ў мяне часу на гэта. Козел. [Левановіч:] — Ну, ты, Фарафонаў, з мяне зубы не скаль. Я старэй за цябе... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́саб, ‑у, м.

1. Прыём, метад ажыццяўлення, дасягнення чаго‑н. Прамысловыя спосабы здабычы торфу. Капіталістычны спосаб вытворчасці. Весці будаўніцтва эксперыментальным спосабам. Спосабы яравізацыі азімай пшаніцы. □ [Лютынскі:] Мы ж павінны паказваць больш культурныя і рацыянальныя спосабы карыстання зямлёй. Крапіва. І кожны з іх [хлопцаў] мае па плану свой спосаб рашэння задачы. Колас. Тут былі парады, як распальваць агонь у лесе: па-сібірску, паляўнічым і іншым спосабамі. Паслядовіч.

2. чаго. Парадак, характар, склад. Спосаб праўлення. Спосаб дзеянняў.

3. Рэальныя ўмовы, сродак, магчымасць ажыццяўлення чаго‑н. У пошуках спосабу жыць гэтая сям’я на некалькі год трапіла на Далёкі Усход, пасля зноў вярнулася ў Беларусь. Чорны. Па некалькі разоў у дзень Васіль перадумваў спосабы сустрэчы. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удава́ць, удаю, удаеш, удае; удаём, удаяце; незак.

Разм.

1. Незак. да удаць.

2. (пераважна са словамі «сябе», «з сябе»). Рабіць выгляд, паказваць; прыкідвацца. Не кідалася [Верачка] радасна да Яўхіма, удавала сябе нават абыякавай, але Яўхім бачыў: рада яму, падабаецца ёй. Мележ. Пытанні і абвінавачванні сыпаліся на Смірніцкага, як удары. Але ён не ўгінаў галавы пад іх цяжарам, ён толькі чырванеў і ўдаваў з сябе пакрыўджанага ды гордага чалавека. Шахавец. [Надзя] ўдае, што кудысьці спяшаецца. Козел.

3. Здавацца. Лаза .. зазелянела першым, яшчэ не густым, кволым лісцем, і здаля, з берага, удавала не зялёнаю, а празрыста-жоўтаю. Сачанка. Як дамоў ішла Хрысціна — не згадала, Незнаёмаю мясціна ўдавала. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reflect

[rɪˈflekt]

1.

v.t.

1) адбіва́ць (сьвятло́, цяпло́, гу́кі)

2) адлюстро́ўваць, пака́зваць

3) выка́зваць

The newspaper reflected the owner’s opinions — Газэ́та выка́звала пагля́ды ўла́сьніка

4) ду́маць

2.

v.t.

1) адбіва́цца (пра сьвятло́, цяпло́, гу́кі)

2) адлюстро́ўвацца

3) заду́мвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)