мезентэ́рый

(гр. mesenterion)

складка брушыны, якая прымацоўвае ўнутраныя органы да сценак поласці цела ў чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-поды, -подыі

(гр. pus, podos = нага)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «канечнасць», «органы перамяшчэння».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

vital

[ˈvaɪtəl]

1.

adj.

1) жыцьцёвы

vital power — жыцьцёвая сі́ла

2) патрэ́бны, неабхо́дны для жыцьця́

vital functions — жыцьцёва ва́жныя фу́нкцыі

3) ве́льмі ва́жны; істо́тны

vital industries — істо́тныя галі́ны прамысло́васьці

4) згу́бны; фата́льны; сьмяро́тны

a vital mistake — фата́льная памы́лка

2.

n. vitals, pl.

а) жыцьцёва ва́жныя о́рганы

The brain, heart, lungs, etc. stomach are vitals — Мазгі, сэ́рца, лёгкія і гд — жыцьцёва ва́жныя о́рганы

б) істо́тныя ча́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разбале́цца, ‑ліцца; зак.

Разм. Пачаць моцна балець (пра органы, часткі цела). Ад напружаных думак, ад бяссонніцы ў .. [маёра] разбалелася галава. Шамякін. Ад таго, што.. [Віця] пабыў у цяпле, параненае плячо разбалелася яшчэ мацней. Корзун. Зайшлося сэрца несціханым болем, І раны разбалеліся ізноў, Што мацеркі дамоў ужо ніколі Сваіх не дачакаюцца сыноў. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правізо́рны

(ням. provisorisch, ад лац. provisor = які прадбачыць)

1) папярэдні, не канчатковы (напр. п-ае рашэнне);

2) часовы (напр. п-ыя меры);

п-ыя органы — органы ў зародкаў і лічынак мнагаклетачных жывёл, якія знікаюць у працэсе іх далейшага развіцця, напр. жабры лічынак насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зоаспара́нгп

(ад зоа- + спарангій)

органы непалавога размнажэння ў некаторых водарасцей і ніжэйшых грыбоў; клеткі, у якіх утвараюцца зааспоры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прэзумпты́ўны

(лац. praesumptivus);

п-ыя зачаткі — вобласці яйца або ранняга зародка, з якіх развіваюцца тыя або іншыя органы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

электрамано́метр

(ад электра- + манометр)

манометр, у якім рабочыя органы змяняюць свае электрычныя параметры прапарцыянальна прыкладзенаму да іх ціску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпібранхія́льны

(ад эпі- + гр. branchia = жабры);

э-ыя бугаркі — размешчаныя каля жабраў органы хімічнага адчування ў боканервовых малюскаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вышэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

1. Выш. ст. да прым. высокі (у 1–3 знач.).

2. Галоўны, кіруючы. Вышэйшы суд. Вышэйшыя органы ўлады.

3. Самы высокі па ступені развіцця. Вышэйшы жывёльны свет. Вышэйшыя грыбы. Вышэйшая нервовая дзейнасць.

4. Наступны за сярэднім (у сістэме асветы). Вышэйшая адукацыя. Вышэйшая навучальная ўстанова.

•••

Вышэйшая ступень параўнання гл. ступень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)